Weer warmer wordend water
Gooi niet gemakzuchtig de tuin vol met grijs grit, maar maak er een kleine oase van, waar ook padden en salamanders een koel plekje kunnen vinden.
Wisselende scribenten schrijven columns over uiteenlopende onderwerpen.
Gooi niet gemakzuchtig de tuin vol met grijs grit, maar maak er een kleine oase van, waar ook padden en salamanders een koel plekje kunnen vinden.
Allereerst een vurig verzet. Wie gaan er eigenlijk over de opvoeding van kinderen? De ouders toch? En dan samen met de kerk, de school en de (familie)mensen om hen heen.
Gevechtsvermijding komt niet voort uit een keuze, uit geestelijke oefening. Gevechtsbereidheid wel.
Misschien moeten we in deze Stille Week vooral aan nieuwsvasten doen, om ons meer dan anders nog te kunnen richten op de kern van het Evangelie.
Onze goede God wil gebeden en geprezen worden om de zegen die Hij ons, ondanks alle narigheid aan onze kant, wil schenken
Soms zijn er van die nieuwsberichten waarbij je de ogen uitwrijft. Lees ik dat nou goed? Zo’n gevoel bekruipt me regelmatig als ik lees over sommige maatregelen van de Europese Unie.
Als er in de zorg niets verandert, zal de zorgverlening zowel in als buiten het ziekenhuis vastlopen.
Hoe vaak zal in deze lijdenstijd Psalm 114 op de psalmbriefjes prijken? Ik vrees: vrijwel nooit. Het lied hoort tot de minst gezongen psalmen van ons kerkboek. Bijzonder jammer. Waarom? Omdat het in meer dan één opzicht een prachtige psalm is.
Ondanks ledlampjes en energiezuinige apparaten kunnen stroomleveranciers de vraag nauwelijks aan. Het land verdwijnt onder zonnepanelen. Windmolens vermenigvuldigen zich nog sneller dan ratten. Het is echter onvoldoende. Er moeten vier kerncentrales bij.
Enkele decennia terug gingen meisjes vaak op hun twaalfde van school. Vanaf dat moment hielpen ze mee in het huishouden of in de winkel. Of ze gingen als interieurverzorgster –hoewel die term toen nog niet bestond– aan de slag in het huis van de dokter, de barones of de burgemeester.