Ilhaam: 'Ik word behandeld alsof ik onzichtbaar ben'

Bijna vijf jaar geleden kwam Ilhaam als vluchteling vanuit Jemen naar Nederland. Haar vader, een Somaliër, was toen al gestorven. Haar moeder, broertjes en zusjes liet ze achter. Over de reden van haar vlucht wil Ilhaam niet veel kwijt, maar: „Niemand kiest ervoor om zonder reden zijn familie en vrienden achter te laten en naar een onbekend land te vluchten.”

Vrij
„Ik ben 30 jaar geleden als een vrij mens geboren, maar wat volgde was een leven van op de vlucht zijn. Van Saudi-Arabië naar Jemen, en toen naar Nederland. En dan hoop je dat je daar terechtkunt om je verdere leven in veiligheid en vrijheid door te kunnen brengen.”

Dat liep anders. Na drie asielzoekerscentra, een tentenkamp en verschillende tijdelijke opvanglocaties woont Ilhaam nu in een gekraakt kantoorpand in Amsterdam-West, samen met een grote groep andere vluchtelingen. „Omdat we geen paspoort hebben kunnen we niet aan het werk, we kunnen geen uitkering aanvragen en we kunnen geen beroep doen op medische voorzieningen.”

Niemandsland
Ilhaam: „Een thuis is meer dan alleen een dak boven je hoofd, het is ook een plek waarvan je weet dat je er terechtkunt, dat je er kunt blijven. Ik weet niet hoelang ik hier nog kan blijven. Misschien sta ik volgende week weer op straat. Ik leef eigenlijk in een soort niemandsland: ik kan vanwege de situatie niet terug naar Jemen. Naar Somalië kan ik ook niet en in Nederland krijg ik geen verblijfsvergunning. Ik word door veel mensen behandeld alsof ik onzichtbaar ben.”

In gesprek
„Het is gemakkelijk om te zeggen dat iemand illegaal is, maar beter is het om eens met een vluchteling in gesprek te gaan”, vindt Ilhaam.

Ze heeft een droom: „Dat vluchtelingen menselijker behandeld worden en kansen krijgen, zoals iedereen.” En hoe ziet ze haar eigen toekomst? „Eigenlijk net als iedereen: trouwen, kinderen krijgen, een leuke baan en wonen op een veilige plaats.”