Het liefst schrijft Nelleke teksten die zó goed zijn dat ze literatuur kunnen worden genoemd. „Ik heb nu vijf gedichten en verhalen waar ik wel tevreden over ben.” De 6-vwo-leerlinge van de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem schreef echter meer. „Je wilt niet weten hoeveel. Op mijn kamer staat een schoenendoos vol teksten. Soms kijk ik die even door om te zien of er een verhaal tussen zit waar ik nog iets mee kan.” De meeste zijn niet goed genoeg. „Ik ben niet snel tevreden.”

Taal moet leven, vindt Nelleke. Opschrijven dat iemand nadenkt is saai. „Als je schrijft dat iemand peinzend door z’n haar woelt, zeg je hetzelfde, maar klinkt het meteen veel interessanter.”

Jurylid
Met haar gedicht ”Die Blik” (zie kader) won ze vorig jaar de Gorcumse Literatuurprijs. Dit jaar zit ze daarom in de jury en mag ze de inzendingen van anderen beoordelen. „Ik ga er vooral op letten of het verhaal iets met me doet. Want dan willen mensen het graag lezen, en dat is het belangrijkste.” Het is voor Nelleke belangrijk dat de tekst haar vanaf de eerste regel boeit. „Als de eerste zinnen niet spannend zijn, haken mensen af en is de rest van het verhaal vergeefse moeite.”

Op de Gomarus Scholengemeenschap wordt de wedstijd geregeld onder de aandacht van de leerlingen gebracht, ervaart Nelleke. „Op zo’n beetje ieder prikbord hangt wel een poster. En alle docenten Nederlands attenderen de klassen op de wedstrijd.”

Neutraal
Ook twee goede vriendinnen van Nelleke dingen mee naar de literatuurprijs. „Ik wil neutraal blijven als jurylid, en dat levert grappige situaties op. Ik wil absoluut niets van hen lezen. Mijn vriendinnen plagen me soms. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze op twee meter afstand van mij aan hun verhaal hebben geschreven zonder dat ik het doorhad. Gelukkig zijn de gedichtinzendingen zonder naam, want er doen veel mensen mee die ik ken.”

Volgend jaar wil de jonge schrijfster pedagogische wetenschappen gaan studeren. „Met een taalstudie kun je alleen journalist of lerares worden. Dat sprak me beiden niet aan. Ik houd schrijven wel als hobby.”

 

Literair tijdschrift

Gorinchemse literatuur en het Gomarus horen wel een beetje bij elkaar. Behalve Nelleke zitten ook twee docenten Nederlands en de mediathecaris van de scholengemeenschap in de jury. Ieder jaar nemen tussen de 75 en de 250 mensen deel aan de wedstrijd.

De Gorcumse Literatuurprijs bestaat sinds 1988. De prijs wordt in Nederland en Vlaanderen uitgeschreven. In de 22e editie mag Nelleke jureren.
Meedoen kan vanaf 14 jaar. Tot de leeftijd van 19 jaar val je in de jongerencategorie. Als je ouder bent, ding je mee naar de prijzen voor volwassenen.
Nellekes winnende gedicht werd gepubliceerd in het Vlaams-Nederlandse tijdschrift Schoon Schip.

 

Nelleke over haar winnende gedicht

„Niet iedereen haalt uit mijn gedicht wat ik ermee bedoel. Mensen in mijn omgeving haalden er totaal verschillende dingen uit. Blijkbaar was mijn gedicht erg abstract.
Dat vind ik totaal niet erg. Als het gedicht een gevoel losmaakt bij mensen, ben ik tevreden. Het gedicht gaat verder ook niet over mij. Als je goed leest gaat het over een hoofdpersoon die schuldgevoelens heeft over wat er is gebeurt met iemand anders.
De jury vond vooral goed aan mijn gedicht dat met de laatste zin alles op zijn plek viel.”

Die Blik

Als je eerlijk begonnen was,
dus niet van drie, twee, start apart.
Verward, niet goed geteld?

Waren dagen niet verlengd,
versaaid of verontrust,
niet polsendraaiend.

Als ik had geschreeuwd,
beveeld had. Nooit
had willen strijden,
vermijden als laatste te rijden.
Dan had je niet
trots teruggekeken
hoe ver wij achterbleven.

Dan was die blik in je ogen,
dat blik dat je zag,
niet het laatste geweest.

Het is mijn schuld.