Daar loopt ze, haar arm gehaakt door die van haar vader, over het versierde middenpad. Ze ziet niet dat mensen glimlachen en elkaar verrast aanstoten, maar richt zich op de man voor zich. Hij zoekt haar ogen en vindt, zo toont de plotse glinstering in zijn ogen.

Francis (25) maakt foto’s in tekst. Want wat is er mooier dan het vangen van momenten in taal. „Tijdens mijn studententijd maakte ik veel prachtige bruiloften mee. Ik zag fotografen aan het werk – zij legden momenten van de dag voor altijd vast. Dat wilde ik ook. Maar mijn expertise ligt niet in het foto’s maken. Wel genoten de mensen van de kleine verhaaltjes die ik soms schreef. ‘Dit moet te combineren zijn’, dacht ik. Een bruiloft moet je niet alleen kunnen terugkijken, maar ook kunnen teruglezen. Zo begon het.”

Maatwerk
Inmiddels heeft de Utrechtse, afgestudeerd historica, één bruiloft op papier vastgelegd; twee andere staan op de planning. Ze is haar nieuwe bijbaan nog aan het vormgeven: „Maak ik een document met quotes of toch maar een lopend verhaal? Ga ik op de dag zelf al wat citaten voorlezen of wordt het een boekje, zoals het fotoalbum achteraf?” lacht Francis. „Wel merk ik dat ik meteen voel wat ik van de dag wil vastleggen. Dat zijn de hoogtepunten maar ook de kleine momenten, die je als bruid en bruidegom niet meekrijgt, omdat je de dag in een roes beleeft. De traan van een tante of de opa’s die grapjes staan te maken.”

Ook de kleine momenten worden vastgelegd

Tijdens de hele trouwdag houdt Francis haar minilaptop bij zich om aantekeningen te tikken. Alleen tijdens de kerkdienst schrijft ze mee met pen en papier. „Om anderen niet te storen.”

Francis wil maatwerk leveren. „Daarom is mijn schrijfstijl op iedere bruiloft anders. Is het bruidspaar nuchter, dan schrijf ik niet te breedvoerig en verwerk ik grapjes in de tekst. Bij een romantisch paar ligt de nadruk meer op het omschrijven van speciale momenten. Maar persoonlijk wordt het altijd. Je schrijft citaten op uit gesprekken die je opvangt en gebruikt de namen van de gasten. Ik wil vastleggen hoe de vader voorin de kerk staat om de geloofsbelijdenis voor te lezen en hoe bruid en bruidegom naar elkaar kijken.”

Francis-momentje
De vrouwen verbergen hun bleke winterbenen in flatterende panty’s met stijlvolle hakjes van zwart of bruin leer. Jasjes worden nog even over de blote armen gedrapeerd: voorzichtig, want het pas gekrulde haar mag niet in de war raken.

Het schrijven hoort bij Francis. „Oude woorden en goed geschreven zinnen raken mij, ook in de Psalmen of oude Bijbelvertalingen. Tekst alleen is voor mij genoeg, er hoeft geen beeld bij. Voor de bruidsparen is het wel belangrijk om het verslag van de trouwdag mooi vorm te geven. Daarom werk ik nu samen met fotograaf Gertjan van Ginkel uit Ede.”

 

„Mensen gaan mijn schrijfstijl herkennen”

Hoe haar parttime baan zich verder gaat ontwikkelen, weet Francis niet. Ze heeft nog drie andere banen om rekening mee te houden. Ook zijn er de hobbels van het nieuwe vak. „Ik merk dat mensen zich anders gaan gedragen als ik meeluister of meeschrijf. Ze passen op hun woorden of maken expres grapjes. Ik moet nog zoeken naar een manier om dat te omzeilen. Misschien ga ik wel gericht vragen stellen”, vertelt Francis.

Maar vooralsnog lijkt haar nieuwe beroep een succes te worden. „Mensen gaan mijn schrijfstijl herkennen. Ik vond het een heel groot compliment toen iemand op mijn Facebook-pagina schreef: ‘Ik had vandaag een Francis-momentje: iemand met dezelfde paraplu als ik gaf mij een knipoog’.”

Dit interview verscheen eerder in familieblad Terdege.