Hoogvliet oogt als een verlaat opgetuigd Koninginnedagoord. Niets is minder waar. In de Rotterdamse deelgemeente aan de Oude Maas grijpt de voetbalkoorts van het aanstaande EK om zich heen. Het laat Martin, Sander, Annette en Hannah koud. Zij kampen met examenkoorts.
Vwo’er Sander trapte gisteren af met Nederlands. Martin en Annette moesten vandaag aan de bak met de vmbo-examens geschiedenis en natuur- en scheikunde, en havist Hannah werd net als neef Sander beproefd in de kennis van haar moedertaal.
De Hoogvlieters zijn bést zenuwachtig. Ook al hebben ze intensieve examentrainingen achter de rug. Met kennis alleen kom je er niet, weten ze. Neem Martin. Hij tobt niet alleen met dyslexie, maar ook met narcolepsie, een slaapziekte. Als hij zijn medicijnen niet slikt, gaat het mis door acute slaapaanvallen. De fietstocht van een uur naar school is daarom risicovol: Martin is al een paar keer gevallen. Toch verkiest hij zijn fiets boven de metro. „Als ik fietsend in slaap val, voel ik het vanzelf. In de metro word ik niet wakker en beland ik weet-ik-waar-ergens.” De pillen zijn een paardenmiddel, volgens Martin. Extra examenstress kent hij daarom niet. Vanwege zijn beperkingen krijgt Martin voor elk examen een halfuur extra tijd en maakt hij zijn toetsen niet in de aula, maar in het zorglokaal.
Net als Hannah. Zij heeft de verlenging speciaal aangevraagd, vanwege concentratieproblemen. Voordeel van het zorglokaal? De vloerbedekking. Geschuifel en gepiep met stoelen zijn uitgesloten en als er iets op de grond valt, hoopt ze minder van haar à propos te raken. Voor nicht Annette is het zorglokaal juist een verschrikking. Logisch, met haar allergie voor huisstofmijt. Haar manco wordt door neeflief Sander blootgelegd: „Jij bent áltijd te laat.” Annette grinnikt. Best problematisch, erkent ze. De remedie? Sander: „Een schop onder je achterwerk.” Zelf mankeert de bolleboos van het kwartet naar eigen zeggen niks. Hij is hooguit bang voor een race tegen de klok, en dan met name bij wiskunde B. Tijdnood en een paar tiende punten kunnen de vwo’er nekken. Aan zijn werkhouding ligt het niet; Sander is uitermate gedreven.
Saillant detail: talen zijn impopulair bij de familieleden, exacte vakken juist geliefd. „Het economische zit in de genen”, weet Annette. Het examen Engels kan haar de das om doen. Hannah zou graag een Hoogvlietse hoogvlieger zijn. Maar helaas, ze staat er „tricky” voor; met twee vijven wordt het spannend. „En ik blink nergens in uit”, klinkt ze vol zelfspot.
Of de broers en hun nichten er opmerkelijke examenrituelen op na houden? Mwah, nee. Hoewel, hun slaapkamerraam staat de komende weken consequent op een kier. Alles voor een frisse geest. „En na elk examen eet ik chocola”, glimt Hannah.
Voldoende ontspanning tijdens de stressvolle weken moet er zijn, vinden de vier. Morgenavond gaan ze ertussenuit voor een break, de jaarlijkse minivakantie van de jeugdvereniging van de gereformeerde gemeente in Hoogvliet. Speciaal voor de examenklanten is er een dag geschrapt; in plaats van zaterdag komt de club vrijdag terug. Samen uit, samen thuis.
Met een krappe honderd leden is de betrokkenheid in hun kerkelijke gemeente groot. Het doet de vier goed dat de examens een plaats in de voorbede hebben.
Ook hun familie kan niet om de vier examenkandidaten heen. Of de examenperikelen tijdens elk verjaardagsfeestje breed uitgemeten worden? Dat valt reuze mee, volgens Hannah.
Martin, Sander, Annette en Hannah gáán ervoor. De rekenmachine van Sander barst van de wiskundige formules. Omdat het mag. Voor de dames gaf een recent geshopte outfit de eerste examendag een goed gevoel. En de gouden examentip? Hannah grijnst. „Die hoop ik zelf uit te vinden.”
