We spraken over horizonvervuiling, koetjes en kalfjes en over bloemetjes en de bijtjes. Opeens viel dat nare, vervelende woord; EXAMENS.
De klas, 12 meiden gingen massaal in protest, ze waren het helemaal zat, vandaag was de maat vol. Alle docenten praten maar over het examen terwijl ….oh ja, over drie weken begint het examen.
Ze verboden mij het woord EXAMEN te noemen, maar een aanbod voor een ander woord kwam er niet. Met een mond vol tanden gaapten de twaalf meiden mij aan. (Ze hadden anders nooit echt moeite met praten en kletsen).
Zie maar een ander woord te vinden die exact uitdrukt wat examendoen inhoud. Toetsen, als vervanger voor het woord examens, nee dat doet geen recht aan de zwaarte van het examen. Een ‘alle-hoofdstukken-van-het-boek-leren-toets’, dat leek me wel wat, maar helaas veel te lang. Het woord peristaltische beweging is al lang en lastig genoeg.
Wie had ooit kunnen denken dat we voortaan spraken over “de boekenkast”, als vervanger voor het woord examen? Zo ging het en zo spraken wij over het examen.
De boekenkast kwam snel dichterbij, we hebben vele leerzame en leuke lessen gehad, maar ‘de boekenkast’ stond voor de deur. Juist in ‘de boekenkast’-tijd, hadden mijn leerlingen erg veel last van boekenkast-stress en boekenkast-vrees.
Vel zwoegen en zweten, dat hebben ze geweten. De boekenkast-uitslag viel mee, alle twaalf meiden geslaagd. Ze vierden heel wat boekenkast-feestjes.
Na de diplomering sprak ik een van de twaalf meiden. Ze had haar diploma binnen. Berg hem maar goed op was mijn advies, misschien in de boekenkast?
