Opgroeien in Papoea; Gerjanne (16) weet wat het is

In 2005 vertrok de 7-jarige Gerjanne samen met haar ouders en zusje naar Papoea. Het afscheid was moeilijk, maar haar ouders wisten zich geroepen om een lerarenopleiding op te zetten in Papoea. In dit land zijn veel mensen analfabeet waardoor ze vaak in armoedige omstandigheden leven en de Bijbel niet kunnen lezen. Gerjanne’s vader ontwikkelt dan ook lesmethodes voor leraren, zodat zij kinderen kunnen leren lezen en schrijven. Hierdoor hebben zij kans op een betere toekomst en kunnen ze het Woord van God zelf lezen.

Geen stress
Inmiddels woont Gerjanne bijna tien jaar in Papoea en is ze behoorlijk ingeburgerd. Zo geniet ze erg van de prachtige natuur om zich heen, de bergen en de dieren, maar ook van de levensstijl van de lokale bevolking. Stress kennen ze hier niet en dat vindt ze heerlijk. „Mensen genieten hier van het moment. Ze plannen eigenlijk niet of nauwelijks. Als ze iets leuk vinden, dan gaan ze er in op en zijn ze niet bezig met later. Soms hoor je maar een paar uur van te voren dat er straks een bruiloft is.”

Het dagelijks leven van Gerjanne is over het algemeen dan ook rustiger dan in Nederland. Als ze ’s ochtends wakker is gaat ze eerst even naar haar twee honden toe, een Duitse herder en een golden retriever. Vervolgens checkt ze haar Facebook om te zien of er nog nieuws is vanuit Nederland. Daarna wordt het toch echt tijd om aan de slag te gaan met haar huiswerk.

Een nadeel van thuisonderwijs? Je kunt geen les overslaan

Gerjanne ontvangt namelijk thuisonderwijs en krijgt werkmappen voor al haar vakken toegestuurd. Met hulp van haar moeder gaat ze hiermee zelfstandig aan de slag. Als ze een vraag heeft kan ze de docenten van de wereldschool mailen en al haar toetsen stuurt ze ook naar hen op. Een nadeel van thuisonderwijs is volgens Gerjanne dat je geen lessen kunt overslaan. „Als je in Nederland ziek bent, hoef je de lessen niet in te halen. Bij thuisonderwijs moet dat wel. Ik zit nu in havo 5 en wil dit jaar wel mijn diploma halen.” 

Om contact te blijven houden met Indonesische leeftijdsgenoten gaat Gerjanne ’s middags vaak naar basketbal. „Soms vind ik de taalbarrière en de cultuurverschillen wel lastig, maar het is eigenlijk altijd wel gezellig! Meestal ben ik om een uurtje of 6 weer thuis. Wanneer ik ’s avonds tijd over heb dan haak ik graag of lees ik een boek.”

Verschillen
„De verschillen tussen Papoea en Nederland zijn best wel groot”, zo vertelt Gerjanne. „Ik heb het idee dat in Nederland de sociale druk veel hoger is. Hier is kleding bijvoorbeeld echt niet belangrijk en maakt het haast niets uit wat je aantrekt. Je houdt je niet zo bezig met wat er in de mode is. Daarnaast is Nederland natuurlijk heel netjes, er slingert geen vuilnis langs de weg, en het valt me altijd op hoe mooi de huizen zijn ingericht.” Lachend: „Mijn vader draagt het hele jaar zowat dezelfde spijkerbroek, maar als we op Schiphol zijn dan beseffen we pas hoe versleten dat ding wel niet is.”

Een keerzijde van het leven in Papoea is dat veel mensen bijgelovig zijn. Dit krijg je er volgens Gerjanne heel moeilijk uit. „Je hoort soms zulke absurde verhalen. Niet ver bij ons vandaan zijn bijvoorbeeld blauwe meertjes. Zoals de naam al zegt is het water daar erg blauw. Het verhaal gaat dat hier een zwangere vrouw bevallen is van een slang. Die heeft ze vervolgens in het meer gegooid en nu is heel de bevolking bang voor deze blauwe meertjes. Je kunt wel tegen ze zeggen dat dit niet kan, maar dan geloven ze je toch niet. Er gebeuren hier soms vreemde dingen. Ik denk zelf dat de duivel meer macht heeft als je je gaat bezighouden met allerlei bijgelovige rituelen en verhalen.”

Toekomst
Alhoewel Gerjanne zich thuis voelt in Papoea, zal ze binnenkort weer naar Nederland moeten gaan. In mei moet ze hier namelijk eindexamen doen. Na de zomer gaat ze echter weer terug naar Papoea en volgt ze een jaar lang onderwijs op een internationale school. Omdat de afstand te ver is om thuis te blijven wonen, gaat Gerjanne dan naar een internaat. „Wanneer ik mijn examen op de internationale school gehaald heb, ga ik weer terug naar Nederland. Ik wil dan graag een HBO-studie volgen die met dieren te maken heeft.”

Samen bidden
Doordat Gerjanne grotendeels in een andere cultuur is opgegroeid heeft ze geleerd dat kerkelijke achtergronden minder uitmaken. „Het gaat erom dat je gelooft in God. Wanneer er hier problemen zijn dan roepen we vaak vrienden bijeen om samen te bidden. Voor mijn gevoel doe je dat in Nederland toch minder snel. Daar praat men wat minder makkelijk over hun geloof.” 

Aan haar Nederlandse leeftijdgenootjes wil ze graag meegeven dat je in allerlei omstandigheden blij kunt zijn, dat hangt niet alleen van het hebben van vrienden af. „Vrienden zijn superleuk, maar er zijn momenten in het leven dat je er niet zoveel hebt. Als ik me verdrietig of eenzaam voel dan ga ik bij m’n honden zitten.” Lachend: „Die geven me dan een lik over m’n gezicht. Op eenzame momenten bid ik vaak en ervaar ik dat God heel dicht bij me is.”