Subthema 'Verkering'

Is het mogelijk dat een moeder meer van haar kinderen houdt dan van haar man? Is dit verkeerd en zo ja hoe moet ik dit veranderen?

Ik ben een jongen van 23 jaar en heb sinds kort een relatie. We zijn erg gelukkig met elkaar, maar er is iets wat ik mijn vriendin tot nu toe niet durf te vertellen. Ik heb namelijk een (onzichtbare) handicap. Wat kan ik nu het beste doen?

Een paar maanden geleden is mijn verkering uitgegaan. Ik vind dat nog steeds heel moeilijk. We konden zó goed samen praten en we hadden zo veel plezier in dingen die we samen deden. Heel onverwacht voor mij zei ze dat ze niets speciaals meer voor mij voelde. We hebben nog wel gepraat, maar het is niet meer goed gekomen. Intussen heeft ze verkering met een ander. Maar ik kan haar nog steeds niet vergeten en nog steeds voel ik een gapend gat in mijn leven. Hoe kom ik daarvan af?

Wat moet je doen als je hart gestolen is door iemand en het niet mogelijk is om een relatie met elkaar aan te gaan? Wij ervaren dit allebei als liefdesverdriet.

Ik ben heel erg verliefd op een onkerkelijke jongen, en hij is ook verliefd op mij. Mijn ouders verbieden ons om verkering te krijgen.

Ik ben een meisje van 20 en heb nog nooit verkering gehad. Naar buiten doe ik alsof ik dat geen probleem vind, maar eigenlijk ben ik bang dat ik geen vriend krijg. Ik voel me onzeker omdat bijna al mijn vriendinnen wel een relatie hebben.

Ik heb een groot probleem dat mijn leven beheerst. Eigenlijk schaam ik me ervoor, maar ik moet het kwijt. Ik ben verliefd geworden op een getrouwde man en ik besef dat dit niet kan en mag. Ik heb mijn gevoelens op papier gezet en stuur dit mee op.

Ik ben een meisje van 16 jaar. Mijn verkering is sinds een paar weken uit, maar nu ben ik gek op een ander. Is het zonde als ik met hem verderga? Misschien kan ik heel gelukkig met hem worden, maar misschien trap ik die ander daarmee wel op zijn hart. Het belangrijkste is natuurlijk dat ik dit aan de Heere voorleg, maar ik zou graag meer advies willen.

Ik ben een meisje van bijna 16 jaar en heb sinds kort verkering met een jongen van 18. Zijn ouders vinden dat ik 17 jaar moet zijn om hem regelmatig te mogen ontmoeten; ze willen graag dat we rein het huwelijk ingaan. We mogen wel bellen, schrijven en mailen. We vinden de wens van zijn ouders heel moeilijk, hoewel mijn vriend zich erbij heeft neergelegd, omdat hij geen ruzie wil.

Ik heb een jongen leren kennen met wie ik het erg goed kan vinden. Helaas willen mijn ouders niet dat ik contact met hem heb, omdat hij van een andere kerk is; daarover hebben we veel ruzie. Nu mail ik met hem, vooral over het geloof. Ik wil hem graag de goede weg wijzen. Ik wil het contact niet verbreken. Ik begrijp dat het nooit wat kan worden tussen ons, omdat het verschil in geloof te groot is. Ik voel weinig band meer met thuis. Wat kan ik doen?