Ja, die angst kan je verlammen. De gedachte dat de ander er toch niet over wil praten. Dat hij of zij het gek vindt. Dan sla je dicht. Je kunt geen openingszin bedenken. Je blokkeert. Hoe zou dat toch komen? Waar ben je bang voor?
Als ik naar mezelf kijk, in zulke situaties, dan ben ik er bang voor dat mijn buurman het gesprek bijvoorbeeld snel afkapt. En over iets anders begint. Dan voel je je in je hemd staan. Je hebt voor de verjaardag misschien wel gebeden of je een goed gesprek mocht hebben, je zou het ook fijn vinden, je denkt erover na hoe je moet beginnen, en dan gaat het gesprek de mist in. Je wilt dat risico niet lopen. Je blijft liever op veilig terrein.
Het punt is dat je kwetsbaar bent als je zo’n gesprek begint op een verjaardag. Helemaal als dat niet de gewoonte is in je vriendenkring. Een tip zou zijn dat je eerst een vraag stelt die je nog niet erg kwetsbaar maakt. Bijvoorbeeld: „Ik heb vanmorgen iets in de Bijbel gelezen wat me aansprak. Vind je het goed dat ik daarover iets met je deel?” Of: „Ik hoorde dat jij vorige week op de vereniging zei dat je het niet eens was met de preek. Mag ik je daar eens iets over vragen?” Soms kun je een gebeurtenis als instap nemen en dan proberen wat meer de diepte in te gaan. Dat kan met nieuws van nu.nl of een sterfgeval in je omgeving.
Maar eerlijk is eerlijk, uiteindelijk gaat het erom dat je mensenvrees hebt. Je bent bang afgewezen te worden. En het is natuurlijk niet fijn als je wordt afgewezen. Je voelt je dan vervelend tegenover anderen en jezelf. De vraag die we onszelf vervolgens moeten stellen is deze: Hoe voelen we ons tegenover de Heere als we een avond alleen maar praten over koetjes en kalfjes, mensen en mode, auto’s en vakanties?
Conclusie: stel je er maar op in dat het niet gemakkelijk is om oprecht christen te zijn in je sociale omgeving. Jezus volgen is je kruis opnemen.
Zit jij met een geloofsvraag? Laat het ons weten via info@puntuit.nl of stuur een appje naar 06-20601065.
