Ik kan in dit stukje mijn best doen om je precies uit te leggen hoe het zit met de zes of zeven lijdenszondagen. Hoewel, precies, dat is nog niet zo simpel. Er zijn verschillende gissingen gedaan rond je vraag. Toch kies ik voor een kort antwoord. Dan houd ik ruimte over om iets te schrijven over de diepe betekenis van de lijdensweken.

Het getal van zes lijdensweken houdt verband met veertig dagen vasten voorafgaand aan Pasen. Al in de begintijd van de christelijke kerk werd dit een traditie (naar Mattheüs 4:2). Op de zondagen hoefde er niet gevast te worden, zodat je met veertig dagen vastentijd op zes lijdenszondagen uitkomt. Protestantse kerken kozen voor zeven lijdenszondagen. Was het een antwoord op de rooms-katholieke vastentijd? Of werd het getal gekozen omdat de Heere Jezus zeven kruiswoorden uitsprak? Dat is niet duidelijk.

We weten wel dat Calvijn voorzichtig was om kerkelijke feestdagen voor te schrijven. Daarom zullen we zeker niet mogen twisten over het getal van de lijdenszondagen. Voor Paulus was elke zondag in zekere zin een lijdenszondag en elke preek een lijdenspreek. Hij had zich voorgenomen niets anders te prediken dan Jezus Christus en Die gekruisigd (1 Korinthe 2:2). Elke zondag is tegelijkertijd een herdenking van de opstanding. „Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is”, zo schrijft Paulus aan de gemeente van Rome (Romeinen 8:34).

De Twaalf artikelen vatten het hele leven van de Heere Jezus samen met het woord ”geleden”. Nooit heeft Hij het lijden één dag van Zich afgelegd. Als kind heeft Jezus veel geleden. Het zien en horen van de zonde was een dagelijkse kwelling. Hoe werd de Naam van Zijn Vader onteerd! Het ongeloof van velen en de strikvragen van Schriftgeleerden deden de Heere lijden. Weet je wat een bijzonder lijden voor Jezus was? Het verzet van de discipelen tegen Zijn lijdensweg (Mattheüs 16:22). Zijn diepste lijden waren de drie uren dat Zijn Vader Hem verliet en Zijn volle toorn op Jezus legde.

Hoe groot is Jezus’ liefde voor de Zijnen dat Hij wilde lijden voor zondige mensen, voor weglopers en vijanden. Juist daarom is het goed dat er een aantal zondagen achter elkaar gepreekt wordt over het lijden van de Heere Jezus. Maar elke lijdenspreek stelt wel de vraag: „Is Hij ook mijn Borg en Middelaar?” Dat Hij geleden heeft, is waar. Maar, zo schrijft Calvijn, als ik niet met Christus verenigd ben, dan heeft het voor mij geen nut. Daarom is de Heilige Geest nodig om ons, zondaren, met Christus te verenigen. Laat dat je gebed zijn, niet alleen in deze lijdensweken, maar altijd.

Ik wil er nog een punt aan toevoegen. Als we over Jezus’ lijden spreken, mogen we het lijden van Zijn kinderen niet vergeten. En zou ik het ervoor over hebben om te lijden om Zijn Naam?

 

Zit jij ook met een geloofsvraag? Laat het ons weten via info@puntuit.nl of stuur een appje naar 06-20601065.