Benieuwd naar wat er me stond te wachten, arriveerde in vanmorgen in de aula. Negatieve corona-tests achterlatend, gingen we met beide examenklassen op pad naar de kathedraal in de plaats Maria Saal. We prezen ons gelukkig dat we maar een uur hoefden te lopen. Klassen van andere scholen waren een stuk langer bezig.

Toen we bij de imposante kerk aankwamen, bleek dat die al overvol was met examenklassen uit het hele land. Het werd stil toen meneer de bisschop en meneer de evangelische pastoor binnen kwamen wandelen. De een in wit gewaad met roze cape en roze mutsje en de ander in een voor mij bekende zwarte toga. Drie oude mannen begonnen een liedje van de Beatles te zingen, inclusief elektrische gitaar. Heel veel diverser kon het niet worden, vond ik.

De katholiek en de protestant bleken exact hetzelfde Bijbelverhaal uitgekozen te hebben, met dezelfde boodschap aan de leerlingen. Namelijk dat elk mens naar geluk streeft, dat Zacheüs dat blijkbaar niet gevonden had in zijn geld en dat het ware geluk is te vinden in het geloof in God en het delen van je zegeningen en talenten.

Het was een mooie dienst. Het doel bleek een zegen te vragen over het komende examenjaar. Los van de manier waarop vond ik dat een nobel doel.

 

Maria is met haar familie geëmigreerd naar Oostenrijk. Haar emigratie is een inspiratiebron voor haar schrijfsels. Want, bij een emigratie staat alles in je leven op z’n kop. Een nieuwe school, een andere cultuur en de mentaliteit van de Oostenrijkers verschilt met de Nederlanders.