Het is zeven uur als de wekker gaat in het slaapvertrek van de dames. De heren zijn standaard elke ochtend eerder wakker. Niemand weet hoe dat komt. Ook ik word wakker na een heerlijke nacht op mijn luchtbedje. Terwijl er om mij heen wordt omgerekend wat de tijd van thuis is, sta ik op, pak ik mijn spullen en bereid me voor op deze nieuwe dag.
Deze nieuwe dag begint in een gehaast tempo. Rond half acht komen we erachter dat er al ontbijt voor ons klaar staat. Als we vervolgens ons kinderwerk willen pakken, blijkt dat het knutselwerkje voor het grootste gedeelte nog in Nederland ligt. Rennend en half in paniek komen we Colombianen tegen die ons staan aan te gapen. Rennen, dat is toch nergens voor nodig.
Om negen uur start het kinderwerk en onze groep mag de aftrap doen. Er druppelen twee kinderen binnen. Ze stellen zich voor in rap Spaans en mogen dat daarna nog zeker vijf keer doen voordat wij door hebben hoe we ze kunnen noemen. Logischerwijs is op de eerste dag het scheppingsverhaal aan de orde. Een groepsgenoot vertelt beeldend in het Engels hoe God de wereld schiep in zes dagen. De tolk vertaalt het verhaal in het Spaans. Met A4’tjes laten we zien wat God in zes dagen gemaakt heeft. De kinderen luisteren aandachtig en benoemen wat ze zien in het Spaans. Luna (maan), oso (beer) en uiteraard ook Adam en Eva komen aan bod. De kinderen lachen en vermaken zich prima met elkaar. Er wordt gerend, met vliegtuigjes gegooid, gezongen en geknutseld. De kleine Colombiaanse zonnetjes leren ons dansen, praten met gebaren en Spaans. Als we de Spaanse versie van ‘Lees je Bijbel’ zingen, worden we uitgelachen om onze uitspraak. Met de bekende gebaren maken we duidelijk wat we bedoelen en alle kindjes doen mee. Aan het eind is de boodschap doorgedrongen: Lee tu Biblia, ora cada dia.
Dit is de eerste blog van Ilse Brandemann.
