"Langzaam begin ik ook te wennen aan het gewicht van mijn rugzak.
De hoogte van de route blijft variëren tussen de 500 en 1300 meter. Zo nu en dan passeer ik tijdens het lopen kleine boerendorpjes waar mensen lijken te leven van hun eigen moestuintjes. Het landschap is vrij gevarieerd: bossen, bergen, weilanden en dorpjes wisselen elkaar gestaag af. Aan het einde van de dag slaap ik of in een speciale herberg voor pelgrims of ik zet m'n tentje op.
Vanaf het 'plateau' waarop Le Puy is gelegen kwam ik na het nodige zweten in Conques aan, waar ik een dag bleef om dit prachtige stadje te bekijken. Ik overnachtte in een oud klooster. Eenmaal aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door een monnik die er op stond dat ik eerst uitrustte en me vervolgens de weg naar de slaapzaal wees.
's Avonds aten we met zo'n zestig andere pelgrims in de eetzaal. Het eten werd traditiegetrouw gezegend door een priester. De volgende ochtend (zondag) was er een speciale inzegening voor pelgrims die hun tocht voortzetten of startten. Het is een min of meer standaardritueel geworden, omdat hier dagelijks grote aantallen pelgrims aankomen en weer vertrekken, maar ik vond het zeker de moeite waard om erbij te zijn, standaard of niet.
Onderweg passeerde ik een fontein waar mensen naar hartelust liters water aan het tappen waren. Het is me nog niet helemaal duidelijk of er ook een achterliggende reden was - heilig water oid? Ik heb maar gewoon mijn bidon gevuld in de hoop dat ik geen heiligschennis heb begaan.
Bijzonder deze week waren de drie vrouwen van middelbare leeftijd die zich over mij ontfermden en mijn slaapplek betaalden omdat er anders geen plek zou zijn voor mij in de herberg. Inmiddels weer onderweg vanuit Conques zonder mijn drie weldoeners, Keep you posted!"
