Vandaag was ik uitgenodigd op de bondsdag van de vrouwenverenigingen van de Gereformeerde Gemeenten. Helaas was het niet in te passen in de verlofagenda, maar in gedachten was ik er. Al was het maar omdat deze verenigingen zelf zo vaak aan ons, zendingswerkers, denken.
Bij zijn verjaardag viel het onze negenjarige zoon op: de meeste kaarten krijgt hij van vrouwenverenigingen. Vrouwen zijn in het christelijke leven vaak minder zichtbaar, maar zeker niet minder aanwezig dan mannen. Ze vormen nogal eens, leert ook de zendingservaring, het cement van de kerk.
Cement heeft de kerk nodig. Het Ãs er ook, al treedt het niet op de voorgrond. Liefde, dienstbaarheid, opoffering; we komen het als zendingsgezin op verlof op allerlei manieren tegen. Ons werd een bungalow ter beschikking gesteld. Een auto ook. Alle details waren verder geregeld door het thuisfront.
Zulk liefdewerk moeten we koesteren – én zelf doen. Zonder cement stort de kerk in. Een kerk zonder voetwassing is een kerk zonder Christus.
Alvast bedankt voor je bijdrage!