Subthema 'Uitgelicht: Columns 2017'

Ik zat in een Amsterdams restaurantje, hartje zomer. De ober kwam naar mijn tafeltje en vroeg wat ik wilde bestellen.

Vorige week stond er een artikel in de NRC waarin werd betoogd dat we Tweede Pinksterdag best zouden kunnen inruilen voor het suikerfeest. Voordat je je boosheid tegen D66 gaat spuien: wacht even. Dit artikel kwam uit een andere hoek.

Er was eens, heel lang geleden, gewoon in Nederland een man met Duits bloed die de koning van Spanje eerde. Door zijn inzet voor het Nederland van die tijd wordt hij vandaag de dag 'Vader des vaderlands� genoemd. En deze Willem van Oranje - want zo heet hij - bejubelen wij in ons volkslied.

Over drie weken is het weer zover, de 20 kilometer lange fietstocht naar een middelbare school in een zuidelijke hoekje van het land. En als je 20000 meter fietst is het vanzelfsprekend dat je op wat problemen en struikelblokken stuit, letterlijk.

Wat ontzettend leuk! Nederland krijgt twee pandaberen te leen van China. De beesten werden met een groot feest binnengehaald. Alle kranten besteedden er aandacht aan. Dit is groot nieuws.

Scroll jij wel eens door de reacties op nieuwsberichten? Op Facebook, of op een nieuwssite bijvoorbeeld. Ik wel.

Vroeger wilde ik heel graag treinmachinist worden. Niets leek mij heerlijker dan de hele dag onderweg te zijn met een stuur in je handen. Toen mij duidelijk werd dat treinmachinisten ook op zondag werken, heb ik die plannen maar op een zijspoor gezet. Vlak daarna kwam ik tot de ontdekking dat er op een trein helemaal geen stuur zit. Toen was ik het spoor helemaal kwijt.

Dat was even schrikken voor Rutte begin deze week. Opeens kwam hij oog in oog te staan met boze Groningers bij het tv-programm "Pauw en Jinek, de verkiezingen". Deze noorderlingen kwamen zo bedreigend over, dat het leek of ze elk moment met hooivorken Rutte de studio uit konden jagen. Zij vonden Rutte duidelijk niet premier waardig. Maar wie is dat dan eigenlijk wel?

De officiële lente is bijna begonnen. Bij ons waaien de voorjaarskriebels al door het huis. De één na de ander ontwaakt uit zijn winterslaap. Met goede moed wordt de hele toko geboend, de tuin geschoffeld en het gras gemaaid. Het huis wordt opgeschud als een veren kussen, zoals vroeger onze moeders, oma�s en tantes deden.

Vorige week botste er een man tegen me op. Zijn ogen stonden somber en zijn schouders hingen. 'Hallo' groette ik. Geen reactie. Ik wilde alweer doorlopen, maar opeens zei hij wat. 'My son.' Ik draaide me om zodat ik hem beter kon verstaan. 'My son is dead. He drowned.' Tranen stroomden over zijn wangen. Opeens had ik door dat de man niet tegen mij sprak. Hij hield een mobieltje tegen zijn oor gedrukt.