Ik wil net een proefwerk uitprinten voor een examentraining. Een kind kan de was doen. Druk op de toets en even later heb je het keurig op papier. Helaas, onze printer is hierin een uitzondering. Nadat ik zo’n tien keer de opdracht heb gegeven, blijft hij geluidjes maken, maar afdrukken: ho maar, daar kijkt hij wel mee uit. Dan is bij mij de maat echt vol. Vooral als blijkt dat later, als je de pc opnieuw opstart, meneer gewoon twintig keer dezelfde pagina afdrukt, en uiteindelijk ook nog durft te beweren dat het papier op is én er een storing is!
Op school vind je de weerbarstigste printers, meestal gegroepeerd per 25 stuks. Struinend door de gangen, kauwgom onder de tafels plakkend, terwijl ze hun papier vol kladderen met tekeningen. Daarom heb ik de laatste vijf jaar respect voor de leraren ontwikkeld. Respect, omdat ze elke les weer met nieuwe moed hun leerlingen proberen te motiveren. Ook al moeten ze de opdracht tien keer geven, al zijn de leerlingen papier en pen vergeten en terwijl de jongelui –al geluidjes makend– bezig zijn met wat ze zelf belangrijk vinden.
Nu mijn havoloopbaan bijna voltooid is, maak ik dus een diepe buiging naar al die docenten. Beste leraren, bedankt! U heeft de inkt bijgevuld en het papier geplaatst. Nu moeten we zelf gaan printen. Hopelijk zonder storing.
Neeltje Vogel, 8 mei 2013
beeld EPA
