Thuis merk ik dat voortdurend. Alleen al gezien het feit dat er diverse keren een vogeltje in mijn keuken rondfladdert. Op zoek naar huiselijkheid, gezelligheid? Ik kan er de vinger niet achter krijgen. In ieder geval zijn het vaak einzelgangers. Als ik ze wil verblijden met mijn aanwezigheid, is het einde vogel in de keuken. Of bijna einde vogel. De ruit krijgt een paar keer een dreun, de vogel een hersenschudding, maar het beestje vindt de weg naar de vrijheid.
Op vakantie heb ik soortgelijke ervaringen. Maar ik ben wat gewend. Ook daar krijg ik de vogeltjes de tent uit. Anders wordt het als de muizen zich aandienen. Alhoewel, in m''n keukenkastjes thuis staan diverse klemmen geparkeerd. Maar toch, muizen in de voortent, daar wil je niet aan. Op alle dingen voorbereid, plaats ik de plastic vallen nu in ons vakantieoord.
De eerste nacht is het raak: Klets. Yes, denk ik vanaf mijn kampeermatrasje. Goeie vangst. Helaas: niet een muis, maar een kinderteen is de inhoud van de val. Het meisje heeft de wc-rol nog in haar hand. Met een schaapachtige lach om de mond fluistert ze: "Ik zit in de val." Nacht twee volgt gelukkig met tweemaal muizeninhoud.
We sluiten de vakantie thuis af door een hengeltje uit te werpen in de gracht waar onze tuin aan grenst. De gevangen vis ligt in tien minuten gefileerd en al op de barbecue. Ik heb wat met dieren.
Petra Verloop, 24 augustus 2010
beeld
