Natuurlijk was zondagsontheiliging onverteerbaar geweest. Maar had het op een –zeg– woensdag niet iets heel positiefs kunnen bieden aan land en volk?
De Elfstedentocht laat (tegen de allermooiste Nederlandse decors) zien wat sport in z’n pure, heroïsche vorm is – een ontluisterende ontmaskering voor alle corrupte topsport waar roem en eer worden gestolen en vermarkt. De hoofdrolspelers zijn geen verwende vedetten, maar nuchtere boer’njongs uut de provincie, ’t hart op de juuste plek en ’n flinke klap karakter in d’r bast. En de centrale thema’s van strijd & samenwerking, ondergang & overwinning, afzien & doorzettingsvermogen... wie zou niet wensen dat het gesprek in decadent geworden Nederland dáár weer eens over gaat?!
Maar, zegt iemand een beetje bezorgd, is dát nu waar wij de cultuur mee tegemoettreden... een Elfstedentocht?
Natuurlijk niet. Het RD was me voor met de suggestie om de Leeuwarder evangelist S. de Visser uit Leeuwarden met koek-en-zopie langs de Bonkevaart te zetten. „Prachtig, meneer, zo’n peloton! En weet u waar de apostel Paulus dan aan moest denken? Kijkt u maar even mee in 1 Korinthe 9:25 en 25...”
Je mag het glad ijs vinden. Maar wees het in elk geval met de slotconclusie eens. Tegen de decadentie het Evangelie – het liefst in een pittig gesprek met de cultuur.
