De allegorie vertelt het verhaal van Christen, die samen met zijn vrouw en kinderen in de stad Verderf woont. Door het lezen van een boek gaat hij zien in welke penibele situatie hij zich bevindt: „Ik ben in mijzelf verloren vanwege deze last die zwaar op mij drukt. Bovendien is mij verteld dat deze stad van ons door vuur uit de hemel verbrand zal worden.” Op aanwijzing van Evangelist ontvlucht hij het naderende onheil. De weg die Christen vervolgens aflegt, is een symbolische voorstelling van wat een volgeling van Christus op weg naar de hemel meemaakt. Bunyan schetst een moeilijke reis, met aanvallen van het ongeloof, de duivel, schijngelovigen, de wereld. Alle moeilijkheden zijn voorbij als het eindpunt wordt bereikt: de hemelstad, waar alle klokken luiden als Christen door engelen wordt binnengeleid.