„Zo de Heere de stad niet bewaart, tevergeefs waakt de wachter.”

Als God het werk niet voor u neerlegt, dan zult u toch tevergeefs arbeiden en niets vinden. Zo onderwijst dit volmaakt evangelische vers meesterlijk het geloof tegenover de ellendige hebzucht en zorg voor wat u eten zult. Deze hebzucht en zorg verhinderen nu, helaas, overal de vrucht van het Evangelie. Verstaat men de betekenis van dit vers, dan is de gehele psalm verder gemakkelijk.

Wij willen nu ook de andere verzen doorlopen. Zo de Heere de stad niet bewaart, zo waakt de wachter vergeefs. In het eerste vers heeft Salomo de hebzucht, de zorg en het ongeloof bestraft, wat betreft ieder huis afzonderlijk: in dit vers doet hij hetzelfde wat betreft een gehele gemeente. Want een gemeente in haar geheel is niets anders dan vele huizen tezamen: daaronder zijn ook begrepen allerlei vorstendommen, heerschappijen en koninkrijken, en hetgeen een gewone mensengroep is. Nu houdt de blinde wereld het ervoor, omdat zij God en Zijn werk niet kent, dat het afhangt van haar inzicht en verstand en kracht, of een gemeente of heerschappij voorspoed heeft en blijft bestaan. Daarom verzamelen zij grote schatten, gieten geweren, bouwen sterke torens en muren, voorzien zich van harnassen en voorraden, maken wijze wetten, en pakken het dapper en slim aan en gaan daarheen in hun vermetelheid. Ze hebben voor God zelfs geen groet over; zoals die mensen deden, die de toren van Babel bouwden.

Maarten Luther,
hoogleraar te Wittenberg

(”Toelichting op Psalm 127”, 1524)