Een lange rij beweegt zich zaterdagmiddag door de straten van Londen richting Buckingham Palace en het nabijgelegen Green Park. In de stoet lopen ouderen mee, maar vooral ook veel gezinnen met kinderen, bosjes bloemen in de hand. De zon schijnt volop, de sfeer is gemoedelijk. „Jullie zijn er bijna”, roept een agent de voorbijgangers bemoedigend toe. Kinderen mogen met zijn cap op de foto. Willen volwassenen het ook? Waarom niet.

Niemand telt precies hoeveel mensen er zaterdag naar het paleis en het park komen, maar een veiligheidsmedewerker schat het aantal halverwege de middag al op zo’n 40.000. De rijen hier zijn nog niets vergeleken met die voor Westminster Hall, waar de koningin tot maandagmorgen lag opgebaard. Kilometerslang staan mensen er in de rij, tot wel 14 uur lang.

Bij Buckingham Palace krijgen sommige mensen zaterdagmiddag onverwachts de kans leden van de koninklijke familie persoonlijk te condoleren. Twee zware hekken van het paleis zwaaien open; de politie houdt de mensenmenigte tegen en plaatst dranghekken. Kinderen worden op schouders gehesen, telefoons gaan de lucht in. Na verloop van tijd klinkt luid applaus: een korte rij auto’s verlaat het paleisterrein, om kort daarop halt te houden. Prins William stapt uit met enkele familieleden in zijn kielzog. Het is een gebaar dat leden van de koninklijke familie de afgelopen week meermalen maakten. De meeste wachtenden krijgen er vanwege de massaliteit weinig van mee, maar de stemming blijft opperbest.

Kindertekeningen

In Green Park liggen tienduizenden boeketjes, tekeningen, boekwerken en knutselwerken ter nagedachtenis van de overleden koningin. „Ik mis de koningin heel erg en zou willen dat ze naar ons terugkwam”, heeft Ameria opgeschreven in een dik boek vol afscheidswensen van leerlingen van haar school.

Zaterdag legt Carol (75) een bosje bloemen neer. Ze is die morgen al om 5 uur uit Brighton vertrokken om Elizabeth de laatste eer te bewijzen. „Ik was als vijfjarige al aanwezig bij haar kroning”, zegt ze met enige trots. „Met verrekijkertjes volgden we de ceremonie. En toen Diana met Charles trouwde, hebben we een nacht op de stoep geslapen.” Ze zegt zich Elizabeth vooral te herinneren „om haar lach en haar oprechte interesse in mensen.”

Leeftijdsgenoot Howard New-man is afgereisd vanuit Farnborough Hants, ten westen van Londen. Hij is al een paar dagen in de stad en wil blijven tot na de uitvaart. „Ik heb nooit een andere koningin bewust meegemaakt”, verklaart hij zijn langdurige aanwezigheid. Over zijn loyaliteit aan de monarchie hoeft niemand te twijfelen: op zijn borst heeft hij twee medailles hangen die herinneren aan jubilea van de koningin, een derde is hem uitgereikt vanwege jarenlange trouwe dienst bij het ministerie van Defensie.

Onder de vele kinderen in het park zijn Dulcie (6), Mia (9) en Lilly (9) uit Portsmouth, op zo’n twee uur rijden van Londen. Ze maken hun opwachting in Green Park met tekeningen en bosjes bloemen. Dulcie tekende een stralende koningin met een hond op schoot; Lilly een kroon met daaromheen in grote letters: God bless our queen. „We hebben prins William vandaag al twee keer gezien”, vertelt Lilly enthousiast. „En we hebben een prinses de hand geschud.”

„Ze was een geweldig voorbeeld voor ieder”, zegt Cheryl, een oudere vrouw uit Kent. „Ik herdenk haar om haar schoonheid als jonge koningin. Maar vooral als een christen. En daarom zullen we ooit verenigd worden.” Ze raakt geëmotioneerd. „Sorry”, zegt ze. „Het zegt wel iets dat er hier vandaag zoveel mensen zijn. En dan al die kinderen uren in de rij. Heel bijzonder.”