„Indien wij door de Geest leven, zo laat ons ook door de Geest wandelen.”

Gods kinderen weten zich, nu eens duidelijker, dan weer duisterder, nu eens met minder, dan weer met meer strijd, met minder of meer vrede en troost, gerechtvaardigd. Zo wordt hun geweten gereinigd van de dode werken, en hebben ze vrede bij God door Jezus Christus. Zij worden verzekerd, dat het geen inbeeldingen, maar enkel waarheid is, omdat hun gestalte en het Woord overeenkomt. Daarbij komt dan soms de verzegelende kracht van de Heilige Geest, Die getuigt met hun geest, dat zij kinderen Gods zijn. Daaruit komt liefde tot God en Jezus Christus voort, en uit deze liefde de ware heiligheid, het zorgvuldig wachten voor de zonde, de verloochening van de wereld, van hun eigen begeerlijkheden en de zorgvuldige betrachting van allerlei deugden, om de Heere als hun verzoend Vader, alleszins welbehaaglijk te zijn. Deze toepassing van de voldoening en heiligheid van Christus geschiedt niet eenmaal, zodat die daarmee afgedaan en ter zijde gelegd is, maar het is de dagelijkse oefening van de gelovigen. Telkens komt er iets voor, dat men tevoren niet zag, waardoor men telkens aangewakkerd wordt tot dankzegging, verwondering en verheerlijking van God.

Wilhelmus à Brakel,
predikant te Rotterdam

(”Redelijke Godsdienst”, 1893)