Hybride warmtepomp verdient serieuze aandacht
Bij een verplichting gaan de hakken haast als vanzelf in het zand, een mens hecht nogal aan persoonlijke vrijheid. Dat er kritiek klinkt op het plan van minister De Jonge van Volkshuisvesting om de hybride warmtepomp verplicht te stellen, is daarom niet verrassend. Want hoezo moeten dat? Toch verdient het voornemen serieuze aandacht.
Als de cv-ketel er de brui aan geeft, is een duurzamer alternatief vanaf 2026 noodzakelijk, zo wil het kabinet. Cv-ketels gebruiken veel aardgas en dat is niet onbeperkt voorradig. De winning ervan in Groningen is sowieso een aflopende zaak, het gas uit Rusland halen stuit in deze tijd op heel andere weerstanden.
Een belangrijkere drijfveer is het halen van de afgesproken 55 procent CO2-reductie in 2030. Daarvoor moet er iets –lees: veel– gebeuren. Isolatie van (kantoor)gebouwen en huizen bijvoorbeeld. Allerlei andere verduurzamingsmaatregelen ook.
Een hybride warmtepomp draagt eveneens bij aan het realiseren van de doelstelling, want deze verbruikt minder gas en stoot dus ook minder CO2 uit. Deze variant is eenvoudiger te plaatsen dan de traditionele warmtepomp en neemt ook minder ruimte in beslag.
Dan het kostenplaatje: niet iedereen heeft een paar duizend euro op de plank liggen. Daar staat volgens de minister een subsidieregeling tegenover, die zeker bij een verplichting ruimhartig dient te zijn. Voorfinanciering van het subsidiedeel kan eveneens drempels wegnemen.
Wat ook moet worden meegewogen, is de terugverdientijd. Afhankelijk van het type woning, de mate waarin deze is geïsoleerd en ook de gasprijs is die pakweg tussen de vier en veertien jaar. Geld uitgeven aan een hybride warmtepomp is geen geld in het water gooien, maar investeren.
De belangrijkste drijfveer om bij vervanging van de cv-ketel op z’n minst eens een avondje de voor- en nadelen van de warmtepomp op een rijtje te zetten, zou oog voor het klimaat moeten zijn. En het besef dat we meer als rentmeester op deze aarde zijn dan als consument. Het rapport van de Wereld Meteorologische Organisatie dat woensdag naar buiten kwam, onderstreept dit alleen maar: klimaatverandering is geen sprookje, geen hobby van klimaatdrammers.
Het warmtepompplan valt in een paar alinea’s uit te leggen, maar daarmee zijn niet alle (potentiële) knelpunten in beeld, laat staan opgelost. De installatiebranche moet nog maar zien of er genoeg personeel en materiaal voorhanden is. Ook is niet helder welke woning wel, en vooral welke woning níét geschikt is voor een hybride warmtepomp. Hoe zit het met geluidsoverlast voor de buren vanwege de buitenunit aan de gevel? En hoe wordt voorkomen dat een opgetuigde regeling verzandt in een ondoordringbaar bureaucratisch moeras?
Vragen die om een serieus antwoord vragen. Voor die antwoorden moeten in ieder geval de hakken uit het zand.