„Want wij weten dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde.”

Iemand heeft eens gezegd: „Wee, wee dat de heilige belijdenis van Christus door velen als een blinkend kleed gedragen wordt om daarmee zelf ijdele roem te verwerven en Christus tot hun eigen doeleinden te gebruiken.” Dat is een godsdienstig kleed aantrekken om zijn eigen ongerechtigheid te bedekken. Als de mens het lichaam der zonde niet in een geheiligde zelfverloochening kruisigt en doodt, zal hij nooit een getrouwe getuige of martelaar voor Christus kunnen worden. O, kon ik maar die huisafgod, dat ”ik”, mezelf, mijn eigen verstand, wil, eer en gemakzucht de baas worden, hoe gezegend zou ik zijn! O, wij hebben zelfs nodig dat we eerder van onszelf dan van de duivel en de wereld verlost worden. Leer het dan u van uzelf te ontdoen en Christus in plaats van het ”ik” te stellen. Ik zou een goede ruil doen en het oude voor het nieuwe geven, als ik het ”ik” opzij kon zetten en Christus in de plaats van dat ”ik” kon stellen; zodat ik kon zeggen: „Niet ik, maar Christus; niet mijn wil, maar die van Christus; niet mijn gemak, niet mijn begeerlijkheden, niet mijn eer, maar Christus, Christus.” O, die ellendige afgod, dat ”ik”, wanneer zal ik eens zien, dat hij geheel onttroond is en Christus daarvoor geheel in de plaats komt? O, mocht Christus alleen volkomen de plaats van mijn ”ik” innemen….

John Flavel,
predikant te Dartmouth

(”Gods onbegrijpelijke liefde”, 1664)