Een kerk die niet werft… sterft
De kerk van vandaag is te evangelisatiegezind, ze moet wel voor de wereld bidden maar er ook met de rug naar toe gaan staan. Dat zei ds. H. de Jong recent in een interview met deze krant. In een serie van drie artikelen wordt verder ingegaan op de vraag hoe de kerk zich heeft te verhouden tot de wereld. Dit is de derde en laatste aflevering: de kerk is juist veel en veel te weinig evangelisatiegezind, schrijft ds. D. J. Budding.
De hoofdopdracht van de kerk is de zuivere verkondiging van het Evangelie. Die opdracht heeft ze ontvangen van de Koning van de kerk Zelf, voor Hij naar de hemel terugkeerde. Die opdracht is glashelder. „Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie alle creaturen” (Markus 16:15).
Het adres is duidelijk. De akker is de wereld. En alle mensen moet het Evangelie verkondigd worden. Een kerk die alleen maar met zichzelf bezig is, is dan ook ongehoorzaam aan het bevel van Christus. En ongehoorzaamheid wordt gestraft met onvruchtbaarheid, als er geen bekering komt.
De kerk is juist veel en veel te weinig evangelisatiegezind. Zij is veel te vaak ongehoorzaam aan de opdracht van de Koning der kerk. Daarom wordt ze klein en is ze zo verdeeld en onvruchtbaar. Het oordeel begint bij het huis van God. De kerk heeft dringend bekering nodig. Zodat ze weer aan haar roeping beantwoordt, een zoutend zout en een lichtend licht te zijn. Een stad op een berg, die niet verborgen kan blijven.
Dit klemt te meer als wij zien wat de consequenties zijn van de verkondiging van het Evangelie. Maar ook wat de consequenties zijn als de kerk haar opdracht ongehoorzaam is. Onder de zuivere verkondiging van het Evangelie vallen de beslissingen voor de eeuwigheid. „Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden.” God roept mensen uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Mensen worden verlost van de eeuwige verdoemenis en overgezet in het Koninkrijk van Gods eeuwige liefde. Gods Geest werkt onweerstaanbaar in en door de zuivere verkondiging van het Evangelie geloof en bekering. En zo wordt God verheerlijkt in de steeds aangroeiende schare die niemand tellen kan, die jaagt naar het doel waartoe God hen schiep. De eeuwige en volmaakte verheerlijking van al Zijn deugden. Er is werkelijk niets zo belangrijk op de wereld als verkondiging van het Evangelie. Alles wat op aarde gebeurt, gaat over de tijd. Maar hier gaat het over de tijd en de eeuwigheid. Beslissingen voor de eeuwigheid vallen onder de verkondiging van het Evangelie. Eeuwig wel voor hen die het Woord door genade geloven en zich bekeren. Eeuwig wee die het Evangelie ongehoorzaam zijn en door eigen schuld verdoemd worden.
Maar als het Evangelie niet verkondigd wordt, vallen deze beslissingen niet. Dan blijven de mensen in de duisternis, afkeer en vijandschap waarin zij van nature verkeren. En een kerk die de opdracht van Christus ongehoorzaam is, is daarvoor mede verantwoordelijk. Want de opdracht is glashelder. Geen kerk en gemeente kan zich achter onwetendheid verschuilen.
Kloof met de wereld
Ds. De Jong is van mening dat de kerk te optimistisch bezig is met de overbrugging van de kloof tussen kerk en wereld. Daarin heeft hij naar mijn mening gelijk. Ja, het is veel erger. De kerk is veelal ”wereld” geworden en de ”wereld” is in de kerk. Die schuld ligt niet bij de wereld, maar bij een verwereldlijkte kerk.
De kerk is zo vaak ontrouw aan haar roeping. Zij heeft een schat die zij zuiver moet bewaren. De schat van het heilig Evangelie. Zij staat of valt met het zuiver bewaren van die schat. Als het Evangelie zuiver verkondigd wordt in de betoning van Geest en van kracht, zal het rijke vrucht dragen in de kerk en in de wereld. Wat een heerlijke uitwerking heeft de zuivere verkondiging van het Evangelie niet gehad in de geschiedenis van de wereld. Hele volken en landen zijn op die manier veroverd. Door God geroepen en begenadigde predikers als bijvoorbeeld Whitefield en Spurgeon hebben met ongelofelijke vrucht mogen arbeiden. En zij spreken nog nadat zij gestorven zijn.
De kerk heeft boven alles door God Zelf geroepen en gezalfde predikers nodig. Daarom geeft de Heere Jezus ook de opdracht: „Bidt de Heere des oogstes dat Hij arbeiders uitstote in Zijn wijngaard. Want de oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn weinige.” Nooit heeft de kerk genoeg door God geroepen en gezalfde dienaren van het Evangelie. De kerk wordt juist verknoeid en verwereldlijkt door mensen die wel prediken maar geen goddelijke roeping hebben. Mensen waarvan geldt: „Ik heb ze niet gezonden.” Wereldse mensen, de Geest niet hebbende. Zij zijn het bederf van de kerk en zetten de poort naar de wereld wijd open. Zodat de kerk wereld wordt. Babel. Een schreiend voorbeeld is het recente besluit van de SoW-triosynode om andere verbintenissen dan het huwelijk, waaronder het homohuwelijk, te ”zegenen”.
De kloof met de wereld is menselijk gezien onoverbrugbaar. Alleen, die kloof loopt niet langs de zichtbare kerk, maar er doorheen. Er zijn maar twee koninkrijken. Het koninkrijk van God. En alleen zij die wederom geboren zijn behoren tot dat Koninkrijk. En het koninkrijk van de duivel. En allen die Christus niet echt kennen en beminnen, behoren helaas daartoe. Daarom sprak de Heere Jezus tot die in eigen oog zo vrome Farizeeën en Schriftgeleerden: „Gij zijt uit uw vader, de duivel.” En uiteindelijk heeft deze wereldse kerk Jezus gekruisigd. En zo zal het altijd wel zijn, zolang deze wereld bestaat. Maar de kerk, dat zijn uiteindelijk de ware christgelovigen. Zij die leven uit Christus en daarom het verlangen hebben Zijn stem te gehoorzamen: „Verkondigt het Evangelie aan alle creaturen.”
De Heere roept hen Zelf soms in het bijzondere ambt van herder en leraar of evangelist. Maar ook in het ambt van alle gelovigen. En een waar christen kan niet anders dan evangeliseren. Hij is gered om te redden. Wie zelf iets gezien en gevoeld heeft van de oneindige verschrikking onder Gods toorn te zijn, gunt het niemand. Wie zelf iets geproefd heeft van de oneindige goedheid Gods in Christus, gunt het een ieder.
Aan de ene kant behoort de kloof tussen kerk en wereld onoverbrugbaar groot te zijn en te blijven. „Doch gij geheel anders.” Anderzijds zal God Zelf door Zijn onweerstaanbare liefdeskracht die kloof overbruggen. Zijn Woord is levend en krachtig, onvoorstelbaar. Doden worden levend, vijanden worden met God verzoend. Vijanden, blazende dreiging en moord worden neergeveld en leren van harte roepen: „Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.” Met de kerk gaat het goed. Zij is van de Heere. Hij zorgt er Zelf voor. Zijn huis wordt vol. Hij heeft het Zelf beloofd: „Ziet Ik ben met ulieden al de dagen tot aan de voleinding der wereld.” Zorg dat u erbij komt!
De auteur is hervormd predikant te Waarder en voorzitter Stichting Evangelisatie Limburg.