„De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.”

De Heere vertraagt Zijn belofte niet, alhoewel het ongeloof zulks wil opgeven (2 Petrus 3:9). Hij is toch de Verhoorder van het gebed. De volwijze goddelijke Heere Jezus wil dan door niet te antwoorden Zijn vrijmacht tonen en hen daaraan te leren onderwerpen, de zielen meer klein en ootmoedig maken, leren aanhoudend in het gebed te zijn en Hem aan te kleven, de oprechtheid en waarheid der begeerte zo beproeven en meer openbaar doen worden.

Tenslotte handelt de Heere Jezus ook zo om Zijn volk meer af te leiden van het zichtbare en gevoelige, aangezien men daar soms teveel gewicht aanhangt en er teveel zijn grond van maakt, al meent de ziel dit zo niet. De Heere Jezus wil Zijn volk leren geloven zonder gevoelig zien; dat tegen ons ongelovig en wantrouwend gemoed vaak strijdt, omdat we doorgaans om tekenen vragen.

Deze weg van God is daarom nodig, ja, nuttig voor de ziel en God verheerlijkend, als men door geloof mag staan en wandelen met en voor de Heere. Het geloof grondt zich in Gods deugden, als in de Middelaar, in het volle heilverbond, ja, in de gehele rol van Gods dierbaar Woord. Daarom al vertoeft de Heere; men moet Hem dan zoeken te verwachten. Want Hij zal zeker komen! Het geloof moet erop zien hoe Jezus handelde met een Kananese vrouw (Mattheüs 15:22-28).

Hendrik van Lis,
oefenaar te Den Haag

(”Twintig oefeningen”, 1872)