En alsof ze dat nog niet wisten, somde hij ook nog even alle geneugten op die hun worden ontzegd als ze weigeren een prik te laten zetten. Na 15 januari kun je niet meer naar een restaurant, kun je geen drankje meer halen, geen kop koffie gaan drinken, niet naar het theater en de bioscoop, waarschuwde het staatshoofd in een interview met Le Parisien.

Dat was vanzelfsprekend een kans die geen enkele Franse oppositiepoliticus zich kon laten ontgaan. En dus buitelden de verwijten aan het adres van Macron over elkaar heen. Vooral de vertegenwoordigers van de extremen aan beide kanten van het politieke spectrum roerden zich.

„Geen enkele gezondheidscrisis rechtvaardigt de woordkeuze van Macron”, zei de leider van de rechtse partij Les Républicains in de senaat, Bruno Retailleau. Dat was nog mild. De rechtsnationalistische presidentskandidaat Eric Zemmour betitelde de uitlatingen als „wreed.” De uiterste linkse Jean-Luc Mélenchon vroeg zich af „of de president nog wel weet wat hij zegt.”

Dat laatste is maar zeer de vraag. Een politicus van het formaat van Macron weet doorgaans uitstekend wat hij zegt en calculeert vooraf zorgvuldig wat het effect van zijn uitspraken zal zijn.

De provocerende woorden van het Franse staatshoofd lijken alles te maken te hebben met de presidentsverkiezingen die in april worden gehouden en waarvoor hij zich naar alle waarschijnlijkheid kandidaat zal stellen. Van linkse kandidaten heeft Macron weinig te duchten, maar hij dreigt op diverse fronten wel rechts te worden ingehaald.

Er zijn in Frankrijk momenteel zo’n 5 miljoen ongevaccineerden, tegen 50 miljoen ingeënte burgers. Als hij erin slaagt zijn rechtse rivalen in het kamp van de antivaxxers te trekken, kan hij daar in elk geval op dit dossier politieke munt uit slaan. Want hij kan dan zeggen namens die overgrote meerderheid te spreken die diep in hun hart geen goed woord over heeft voor degenen die weigeren een prik te laten zetten.

Het zou natuurlijk ook kunnen dat Macron werkelijk een verbale misstap heeft begaan. Daarmee zal hij zich op zijn minst de aloude kritiek op de hals halen dat hij arrogant is, geen oog heeft voor de gewone burger en zich onhandig uitlaat.

In alle gevallen zijn de uitspraken van Macron een president onwaardig. Zeker als staatshoofd moet hij boven de partijen staan en een leider voor het hele volk zijn. Mensen het leven zuur maken tot het eind toe hoort daar bepaald niet bij.