Wenen laat smullen van taart en architectuur
Studenten in 18e-eeuwse kledij brengen bij de Stephansdom in Wenen brochures aan de man voor het bijwonen van klassieke concerten. Op het repertoire staan beroemdheden zoals Strauss en Mozart. Zo’n concert is een aardig alternatief voor liefhebbers die het beroemde Nieuwjaarsconcert van de Wiener Philharmoniker missen. De Oostenrijkse hoofdstad prikkelt echter ook andere zintuigen.
Wie per vliegtuig naar de Oostenrijkse hoofdstad reist, doet er verstandig aan direct op de luchthaven bij het toeristenbureau voor 16,90 euro de Wien-Karte te kopen. Hiermee reis je zonder verdere kosten 72 uur lang met het openbaar vervoer. Verder biedt de kaart korting op de speciale luchthavenbus en bij veel musea, waaronder Slot Schönbrunn en de Hofburg. Het laatste complex omvat de voormalige keizerlijke stadsappartementen en de uiterst fraaie en uitgebreide zilverkamers.
Bij de Hofburg staat een tiental ”fiakers”, traditionele koetsjes, werkeloos. Ongedurig gooien de paarden voortdurend de manen achterover. Een koetsier klaagt over het gebrek aan klandizie. Niet zo verwonderlijk dat de klanten wegblijven, want een ritje van slechts twintig minuten kost de lieve som van 40 euro. Straatmuzikanten met harp en ”hurdy gurdy” (buikdraailier) dragen in het centrum aan de klassieke sfeer van de stad bij.
Serviezen gesmolten
Museumbezoek is uiteraard heel persoonlijk. Verplicht nummer in Wenen is echter een bezoek aan de zilverkamers van de Hofburg. Wie weinig of niets om de geschiedenis van keizerin Elisabeth van Oostenrijk (”Sisi”) geeft, mag in hetzelfde gebouw de zilver-, koper-, glas- en porseleinverzameling van de Oostenrijkse Habsburgers eigenlijk niet overslaan.
Een luisterapparaat geeft bezoekers in elke kamer tekst en uitleg over de herkomst of het specifieke doel van de fraaie gebruiksvoorwerpen. Een honderddelig bestek wordt nog steeds voor staatsbanketten gebruikt. Kamer 7 herbergt een verguld zilveren servies dat 4500 borden, kommen, terrines en andere schalen uit de tijd van Napoleon omvat. Pronkstuk van de verzameling is een verguld bronzen tafelmiddenstuk uit circa 1800 dat 30 meter lang is. Hoewel Silberkammer hier de officiële benaming is, maakt porselein een groot deel van de verzameling uit. Fleurige serviezen met vogel- en andere motieven strelen het oog.
Tijdens de napoleontische oorlogen werden vrijwel alle zilveren serviezen en bestekken in Oostenrijk tot munten omgesmolten. Hun bestemming? Soldij. Voor het keizerlijk hof werd geen uitzondering gemaakt. Ook vandaar gingen serviezen naar de smeltoven.
Hundertwasserhaus
Een aardige kijk op Wenen van boven biedt het Riesenrad in het Prater. Grote houten cabines draaien daar met een snelheid van 7,5 meter per seconde rond. Het reuzenrad oogt fraai, maar daar is in het Praterpark alles mee gezegd. Een schreeuwerige permanente kermis aan de voet van het uit 1896 daterende bouwwerk bederft de sfeer.
Hotel Sacher in de Philharmonikerstrasse is een aardig intermezzo. Althans, het café ervan. Want overnachten is er met kamerprijzen vanaf 250 euro schreeuwend duur. Koffie en een kleine Sacher Torte zijn er nog te betalen. De chocoladetaart is echter wat flauw.
Liefhebbers van architectuur, maar ook anderen, kunnen in ieder geval visueel smullen van het kleurige Hundertwasser-Krawinahaus dat op de hoek van de Kogelgasse en de Löwengasse staat. Dit complex woonappartementen uit 1979 werd ontworpen door architect J. Krawina en beschilderd door de kunstenaar Friedensreich Hundertwasser.
De fleurige beschilderingen van laatstgenoemde hebben het complex beroemd gemaakt. Alle 52 huizen zijn blauw, geel, paars, beige, rood, oranje, lichtbruin of gebroken wit geschilderd. Bomen en struiken aan de gevels en op het dak fleuren de bonte huizen verder op. Op verschillende plaatsen zijn mozaïeken verwerkt. Zuilen, uivormige torentjes naar Russisch model, kegels en beelden van leeuwen dragen bij aan de aparte aanblik.
Laatste avondmaal
Van de vele rooms-katholieke kerken in Wenen is er één absoluut een bezoekje waard. Dat is de tamelijk ingetogen Minorietenkerk uit 1339. Binnen, direct naast de hoofdingang, hangt een mozaïek met de voorstelling van het laatste avondmaal zoals dat door Leonardo da Vinci in Milaan werd geschilderd. Napoleon liet de reproductie maken. Hij wilde haar in de plaats van het origineel hangen en dat meenemen naar Parijs. Dankzij de val van Napoleon in Waterloo bleef de muurschildering in Italië en kochten de Habsburgers het mozaïek. Wenen kan er nu mee pronken.
Meer informatie: Oostenrijks Toeristenbureau, tel. 020-4684793, www.austria.info/nl en www.info.wien.at.