Voorganger was de Edese wijkpredikant ds. R. van Laar, die mediteerde over Psalm 23: „De Heere is mijn Herder.” Deze psalm was volgens hem helemaal van toepassing op ds. Van de Hoef, die zich in zijn ambtelijke bediening herder wist, in dienst van de Goede Herder. Pastorale bewogenheid en mildheid kenmerkten zijn werk, zowel in de gemeenten als in de bredere kerkelijke verbanden waarin hij zijn plaats had. Hij kende de laatste tijd ook strijd, zowel vanwege de moeilijke weg die hij moest gaan alsook om in te gaan; maar hij vond rust bij de Herder der schapen.

Alle vijf de kinderen en ook enkele kleinkinderen spraken een woord ten afscheid. De oudste zoon sprak over de spanning tussen vaderschap en predikantschap. Thuis was vader ook de dominee, maar als hij op de preekstoel stond was de dominee ook vader. Verder werd telkens weer de dank verwoord aan mevrouw Van de Hoef, die in de laatste twee zware jaren haar man tot grote steun is geweest en het ook mede mogelijk had gemaakt dat ds. Van de Hoef thuis kon sterven.