Enkele tientallen jaren geleden kregen we in onze toenmalige woonplaats Woudenberg nieuwe overburen. Hij was piloot bij de Koninklijke Luchtmacht; zij werkte bij een reclamebureau. Ze waren geboren en getogen in Zuid-Limburg, misschien nog wel gedoopt maar „deden verder nergens aan.” Zeker, het waren aardige mensen en ze bleken –later– graag bereid hun medemens te helpen. „Goed doen aan de medemens is voor mij het belangrijkste”, zei hij vaak. Verder leefde hij naar eigen zeggen zonder God en gebod.

Enkele weken na hun verhuizing fietsten zij op een warme zondagmiddag door het dorp en zagen daar mensen lopen in nette kleding. De nieuwe overbuurvrouw tegen haar man: „Daar moeten we achteraan. Die mensen gaan kennelijk naar een feest. Kijk, sommige vrouwen zijn verkleed.” Met dat laatste bedoelde ze de hoeden die vrouwen droegen. Vol verwachting reden ze langzaam achter de groep mensen aan, stalden bij de hervormde kerk hun fiets en gingen naar binnen. Later zei hij: „Dat viel tegen. In Limburg hebben we soms een voorstelling in een oud kerkgebouw. Maar hier was het een eentonig gebeuren. Niks an.” Halverwege de dienst verzochten ze de koster om de deur voor hen open te doen. „We moesten buiten even op adem komen. Wat is dit? Die mensen zitten meer dan een uur stil te luisteren naar één man!”

Overheidsdwang

Dat orthodoxe christenen met hun zondagsviering, hun kledingregels, hun verzet tegen overheidsdwang ten aanzien van vaccinatie en hun geloof in God Die hun leven leidt, de aandacht trekken, moet niemand verbazen. Ze zijn een groep die opvalt omdat hij afwijkt van de heersende norm. De een vindt het „vertederende folklore” de ander „irritante achterlijkheid, die bestreden moet worden.”

In beide gevallen kan het oordeel door orthodoxe christenen als kwetsend ervaren worden. De karikaturen die soms in politiek en media van hen worden gemaakt, doen af en toe de adrenaline omhoogschieten. Of ze doen reformatorische christenen in hun schulp kruipen vanuit de gedachte dat als je geknipt wordt, je stil moet zitten. Daarbij kan de angst zich soms opdringen. Waar zal deze afkeer nog eens toe leiden?

Verdrukking

Nu is angst een slechte raadgever. Maar niemand moet de illusie hebben dat het beter zal worden. De Heere heeft Zijn volgelingen gezegd dat ze in de wereld verdrukking zullen hebben. Daarbij moet overigens wel worden bedacht dat deze profetie niet primair betrekking heeft op een bepaalde levenswijze, maar op de grondhouding van mensen. Uiteindelijk gaat het niet om het vasthouden aan een bepaalde levensstijl, maar om het geloof in de Heere Jezus Christus. Zij die Zijn Woord bewaren en Zijn Naam belijden zullen het op deze aarde niet gemakkelijk hebben.

Toch kan het voor orthodoxe christenen weldadig aandoen als politici, opinieleiders en journalisten hen welwillend tegemoet treden en bereid zijn naar hun intenties en argumenten te luisteren. Dat gebeurt soms ook. Wat mooi kan het zijn als zij met hun eigen levenswijze in een toespraak of artikel worden getekend als „gewone, normale mensen.” Er zijn christenen die dergelijke artikelen uitknippen en bewaren.

Hoewel men voor zo’n benadering dankbaar mag zijn, zal men zich één ding moeten realiseren: er blijft een kloof bestaan. Ten diepste begrijpen seculiere medeburgers niet dat mensen een geloof aanhangen dat absolute waarheden die voor iedereen gelden naleeft. Dat irriteert uiteindelijk de moderne medemens het meest. „Waarom denk jij, als christen, de waarheid in pacht te hebben? En, waar haal je de arrogantie vandaan om te beweren dat jouw normen ook de mijne moeten zijn?” Dat stoort de moderne mens; dat wordt in de media geregeld op de korrel genomen.

Deels heeft dat ermee te maken dat de strikte regels die de Bijbel stelt niet passen bij het libertijnse levensgevoel van de moderne mens. Zoals de eerdergenoemde piloot van de luchtmacht eens zei: „Ik hou niet van geboden en verboden – uitgezonderd de bevelen van mijn commandant.”

Maar dat is niet het enige. De Amerikaanse journaliste Lauren Green, hoofd van de afdeling religie van de zender Fox News, constateerde onlangs in een uitgebreid interview dat met haar gehouden werd, dat de media ten diepste niet het karakter van het geloof in een god begrijpen. „Als je gelooft in een almachtige God, dan kom je in botsing met het moderne denken. Dat verdedigt het pluralisme en beweert dat alle godsdiensten gelijk zijn. Maar dat is theologisch gezien volstrekt onjuist. Ieder die gelooft, of hij nu christen, jood, moslim of boeddhist is, is ervan overtuigd dat zijn geloof de waarheid is. In die visie kan het dus niet zo zijn dat alle godsdiensten gelijk zijn.”

Bizarre onmogelijkheid

Volgens Green snappen moderne media niets van de aard van religies. „Het is een van de grote fouten van de reguliere media dat ze proberen een seculier, humanistisch begrip van religie op te dringen, namelijk dat alle religies in principe hetzelfde zijn.” Dat noemt ze „een bizarre onmogelijkheid.” Daarom botsten uiteindelijk orthodox christendom en het moderne denken met elkaar. „De verwachting dat de media een begripvol en eerlijk beeld van religies, en vooral van orthodox geloof, schetsen, is een fata morgana”, stelt Green.

Dus dan maar bij de pakken neerzitten? Dat wil de chef van Fox News zeker niet. „De Bijbel leert ons dat christenen elke dag getuigenis moeten geven van de hoop die in hen is. In woord en in daad. Verwacht alleen geen geweldig resultaat.”