„En Hij zei tot mij: Mensenkind, zullen deze beenderen levend worden? En ik zei: Heere Heere, Gij weet het.

De profeet is hier in een vallei vol dorre beenderen. Hij wandelt eromheen, spreekt erover met God en profeteert daarover. Hij ziet de beenderen bijéénkomen en er zenuwen en vlees op komen, en leven en geest erin komen.

Deze beenderen lagen in de open vallei, en dat onderstreept hun ellende. Want valleien liggen laag en dienen vaak om een lage en bestreden zaak uit te drukken.

En er staat niet alleen dat ze in de vallei lagen, maar in een ópen vallei (Eng. vert.); blootgesteld aan alle geweld en schade van de wind en het weer. Zo was hun staat in Babel. Hoe treurig was hun toestand. Ze waren zeer vele, en wat zij gevoelden lag zeer zwaar, totdat zij zonder hoop waren. De beenderen waren zeer vele, zeer dor en in de open vallei. U hoort het gesprek of de dialoog tussen God en de profeet over deze dorre beenderen.

Toen God de profeet in de vallei gebracht had en hem die dorre beenderen aanwees, vroeg Hij hem naar zijn mening daarover: „Mensenkind, zullen deze beenderen levend worden?” Hij zegt niet alleen: „Kunnen de beenderen levend worden? Maar kunnen deze beenderen, die dor, zeer dor zijn en in de open vallei liggen, leven?” De vraag kan betrekking hebben: hetzij op de zekerheid van leven, of op de waarschijnlijkheid van leven of op de mogelijkheid van leven.

Matthew Meade, 
predikant te Stepney

(”Nieuw leven in de doodsbeenderen”, 1710)