De Neder-Germaanse limes was de laatste van drie Nederlandse nominaties waar het comité dit jaar een besluit over moest nemen. De Nieuwe Hollandse Waterlinie en de Koloniën van Weldadigheid zijn maandag op de lijst geplaatst. Het comité van de Verenigde Naties bespreekt van 16 tot en met 31 juli in het Chinese Fuzhou zo’n vijftig nominaties.

De Romeinse limes in Nederland en Duitsland beschermde het Romeinse Rijk tegen Germaanse stammen. De resten van de limes laten zien hoe vooruitstrevend de Romeinen in hun tijd waren met badhuizen en waterkeringen. De Neder-Germaanse limes loopt van Katwijk aan Zee, via Utrecht en Arnhem, naar Duitsland, in de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts. Onder meer bij Nijmegen zijn nog resten te zien. Hier was een groot Romeins fort met een stad.

De Koloniën van Weldadigheid in Drenthe zijn in 1818 gebouwd door de Maatschappij van Weldadigheid en waren een sociaal experiment. Ze hadden als doel als doel armen uit de steden een beter bestaan te geven op het platteland. Er zijn nog zeven koloniën te zien, waarvan Frederiksoord, Veenhuizen, Wilhelminaoord en die in het Belgische Wortel werelderfgoed zijn.

De 85 kilometer lange Nieuwe Hollandse Waterlinie vormt samen met de Stelling van Amsterdam, die sinds 1996 op de lijst staat, de Hollandse Waterlinies. Daarmee is dit een uitbreiding. De Nieuwe Hollandse Waterlinie loopt van Muiden tot aan de Biesbosch en bestaat uit 45 forten, zes vestingen en twee kastelen. De waterlinies vormen een stelsel van sluizen, dijken, kanalen en gemalen, die Nederland beschermden tegen vijanden. Ook boden deze bescherming tegen hoogwater in de rivieren. Zulke waterwerken, die zo goed bewaard zijn gebleven, bestaan nergens anders ter wereld.

„Na de Unesco-status van de Koloniën van Weldadigheid en De Waterlinie, is het met de limes drie keer goud voor Nederland”, zegt Boris van der Ham, voorzitter van de Stichting Werelderfgoed Nederland. „De limes is een erfgoed dat vele landen met elkaar verbindt. Het is een fantastisch bewijs van onze gemeenschappelijke geschiedenis.”

Ook Kathleen Ferrier, voorzitter van de Nederlandse Unesco Commissie, reageert enthousiast: „Fantastisch dat het Nederlandse stuk van de grens van het Romeinse rijk nu op de werelderfgoedlijst is geplaatst. De Romeinen zijn zo’n 450 jaar lang aanwezig geweest in Nederland en hebben hier allerlei sporen nagelaten. Dat Nederland zo lang, en zo lang geleden al, onderdeel was van een veel groter geheel, is zeer belangrijk voor onze blik op de geschiedenis en onze plek in de wereld.”

Ingrid van Engelshoven, de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, zegt dat de plaatsing van drie Nederlandse „iconen” op de werelderfgoedlijst „een bijzondere waardering voor deze gebieden” is. „Ik heb mogen zien wat deze gebieden te bieden hebben. Ook heb ik een gedeelte van de limes zelf gewandeld. Dit is erfgoed waar Nederland trots op mag zijn. Het verbindt ons verleden met het heden. En ik ben blij dat we met plaatsing op de lijst ervoor zorgen dat deze gebieden nu en in de toekomst bewaard en toegankelijk blijven voor iedereen.”