Ds. J. Westland uit Bergambacht zei dit in zijn lezing op de hervormde predikantsvrouwencontio op gereformeerde grondslag, die donderdag in Putten werd gehouden. ”Wandelen in de hemel met beide benen op de grond”, zo luidde het thema van deze dag. Ruim honderd predikantsvrouwen waren bijeengekomen.

Ds. Westland: „Het gezin van onze dominee moet in ieder geval aan het ideaal beantwoorden; dat het bij onszelf allemaal niet zo klopt, is minder erg. Het is een gedachte die in de gemeente nogal eens leeft. Maar dat hoeven we ons niet te laten aanleunen. We zijn niet meer, ook niet minder dan andere christenen geroepen om onze leer te versieren met een godzalige wandel.

Maar hoe zit het dan met je hele levensstijl, zoals die uitkomt in je kleding, in het dragen van sieraden, in het uitgaan, in vakanties? Nog niet zo lang geleden zag ik een foto van een predikantsechtpaar uit het begin van de vorige eeuw. Twee eenvoudig in het zwart geklede mensen. De soberheid straalde ervan af. Nu gaat het mij niet om dat zwart; wel om die soberheid. Zijn we daar met z’n allen niet een enorm eind van afgeraakt? Licht er in de manier waarop wij ons leven inrichten nog wel iets van de hemel op? Of voert dit leven, met alles wat daarin te beleven en te genieten valt, de boventoon? Nee, natuurlijk niet zo opzichtig als bij wereldse mensen, zoals we dat dan zeggen; maar intussen pikken wij op onze manier toch wel zo veel mogelijk graantjes mee.”

Onbevangen genieten en toch geestelijk leven blijkt een niet voor de hand liggende combinatie, merkte de hervormde predikant op. „Het wandelen in het rechte spoor mag gedragen en gericht zijn door de genade Gods. Die doet iets met je. Als Paulus schrijft dat we in deze tegenwoordige wereld leven, is dat eerder een constatering dan een bevel. We worden nog wel eens aangespoord om vooral niet wereldvreemd te zijn, maar midden in de wereld te staan met onze beide benen op de grond. Maar feitelijk staan we er gewoon in.”

Als christen ben je in deze tegenwoordige wereld een vreemde vogel, zei ds. Westland. „Je bent je tijd een eeuw vooruit. Je bent niet van gisteren, maar van morgen. Daarom voel je je hier ten diepste niet thuis. Verwachting, dat is de grondstructuur van het christelijke leven. Alles van het leven van een christen, in en buiten de pastorie, wasemt de geur van de verwachting.”