Boswachters hebben de handen vol aan nieuw en assertief publiek
Door corona komen er mensen naar natuurgebieden die niet vertrouwd zijn met de regels in de natuur. Zij verstoren de dieren, pletten kwetsbare planten en zorgen voor fricties met andere bezoekers. Terreinbeheerders roepen mensen op zich aan de regels te houden.
De beheerders van de natuurgebieden, Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten en LandschappenNL zoeken naar een oplossing voor de problemen die zich voordoen door de massale toestroom van ‘nieuwe groepen’ naar de natuurgebieden. „We zitten met de handen in het haar”, verzucht woordvoerder Joke Bijl van Staatsbosbeheer, met 274.000 hectare de grootste terreinbeheerder. „We kunnen weinig meer doen dan voorlichting geven.”
Sportclubs, recreatieparken en winkels zijn dicht in verband met corona. Mensen hebben behoefte aan beweging en frisse lucht en trekken massaal de natuur in. Met name nieuwe bezoekers nemen het niet zo nauw met de spelregels of kennen die niet. „Mensen moeten echt even de bordjes lezen die bij de ingang van de natuurgebieden staan”, benadrukt Bijl. „De spelregels zijn op veel plaatsen net even anders, afhankelijk van de aard van de gebieden, die vaak in zones zijn ingedeeld waar je niet overal mag komen.”
Op allerlei manieren gaan er dingen mis: mensen wandelen dwars door rustgebieden van de dieren, en als daar iemand loopt, hebben anderen het idee dat zij daar dan ook wel kunnen lopen. Als mensen de ruiterpaden op gaan, leidt dat soms tot fricties, net zo goed als wanneer ruiters of mountainbikers de wandelpaden gebruiken.
Net als afval vormen honden een terugkerend thema. Niet alleen laten mensen ze loslopen waar dat niet kan omdat ze er de rust verstoren. „Een boswachter stuurde me laatst een filmpje van een gemuilkorfde hond die achter een paar koeien aan joeg. Door die muilkorf kon hij ze gelukkig niet bijten”, illustreert Bijl. In Zuid-Holland zijn onlangs in twaalf uur tijd vier reeën aangereden die in blinde paniek op de vlucht waren voor een hond. Ook aangelijnd zijn honden niet overal welkom. „Honden laten geuren achter die dieren verontrusten.” Op klompen- of laarzenpaden dwars door het weilanden mag de hond niet altijd mee omdat boeren bang zijn dat ziektekiemen hun vee besmetten.
Grote mond
Vaste bezoekers, die de regels wel kennen, hebben niet altijd zin om anderen aan te speken op hun gedrag. „Je krijgt al snel een grote mond terug.” Ook de boa’s en boswachters worden nogal eens geconfronteerd met onbegrip en overmatige assertiviteit. „Hoezo mag ik hier mijn hond niet los laten lopen? Wie ben jij eigenlijk?” citeert de woordvoerster. „Mensen begrijpen niet dat er in de natuur net zo goed regels gelden en dat je niet zomaar kunt doen waar je zin in hebt.”
Zelfs de herders van schaapskudden in Drenthe trokken onlangs aan de bel omdat mensen geen enkel begrip toonden voor het feit dat een kudde nu eenmaal ruimte inneemt en niet halsoverkop de weg vrij kan maken om hen te laten passeren. „Mensen hebben zo’n kort lontje dat herders overwegen met een bodycam het veld in te gaan”, illustreert Bijl.
Natuurmonumenten (114.000 hectare) en de LandschappenNL (100.000 hectare) maken hetzelfde mee, hun boa’s en boswachters zijn drukker dan ooit om het publiek te begeleiden en planten en dieren te beschermen. Tegelijkertijd zijn ze bezorgd over mountainbikers die zich met onvoldoende ervaring of ongeschikt materiaal op gevaarlijke paden wagen. Als daar ongelukken gebeuren is hulpverlening ver weg.
Onder het motto ”Een frisse neus halen is belangrijk en fijn, maar denk ook aan de impact op de natuur en de dieren die er leven”, roepen de terreinbeheerders samen met de Dierenbescherming het publiek ertoe op vooral op de paden te blijven. In deze tijd van kou, nattigheid en voedselschaarste is rust van levensbelang voor de dieren. „Neem lekker een lange riem of flexlijn mee, dan heeft je hond de ruimte en bescherm je de natuur.”
Ook roepen de organisaties mensen ertoe op te voet of met de fiets naar een natuurterrein in de buurt te gaan. Parkeerplaatsen zijn immers vaak overvol.
