Eind vorig jaar had FNV de looneis nog op gemiddeld 4 procent gesteld. Toch is de 3,5 procent die nu uit de bus lijkt te rollen een „gedifferentieerd en uitgebalanceerd” beeld, vindt Van der Kolk. Gedifferentieerd, omdat de bandbreedte van de verschillende loonstijgingen iets groter wordt. Genuanceerd, want: „Wij zijn degenen die de situatie beheersbaar houden.”

Over de hele linie zijn tot nu toe 22 CAO’s afgesloten, voor zo’n kleine half miljoen werknemers. FNV baseert de tussenbalans op 68 zogeheten coördinatie-CAO’s, waaronder bijna 3 miljoen werknemers vallen. De desbetreffende CAO’s zijn wat betreft omvang en uitstraling richtinggevend voor de totale uitkomst van het arbeidsvoorwaardenbeleid. Inmiddels zijn er dertien van afgesloten, voor 389.000 werknemers, wat een goede inschatting mogelijk maakt.

Van der Kolk greep de kans zich krachtig uit te spreken tegen de beschuldiging van de werkgevers dat de bonden met het vuur van de loonprijsspiraal spelen. „Wij zijn geen inflatiemakers. Te meer niet als je onze cijfers analyseert op langlopende contracten, want dan gaan we richting de 3 procent. Feitelijk liggen de loonsverhogingen weinig hoger dan de stijging van het prijspeil.”

Eenzelfde geluid liet CNV-voorzitter Terpstra gistermiddag horen voor Radio 1. „Trek de loonstijging af van de prijsstijging, en de reële stijging bedraagt 0 procent. De werkgevers kunnen ons moeilijk van overvragen betichten.” Terpstra noemde de totstandkoming van de CAO’s dit seizoen een kwestie van „duwen, sleuren en trekken.”

In een reactie liet ondernemingsorganisatie VNO-NCW weten niet te begrijpen dat de FNV tevreden achteroverleunt bij een gemiddelde loonstijging van 3,5 procent. „Door deze dure contracten blijft de inflatie op volle toeren draaien”, aldus de organisatie. „Concurrentiepositie en winstgevendheid moeten nu voorrang krijgen om te voorkomen dat er meer dan 100.000 werklozen bijkomen.”

Een ander punt van tevredenheid voor de FNV betreft de aandacht voor individueel loopbaanbeleid en tijdbeleid. Alle grote CAO’s bevatten afspraken hierover. Verder bevatten vijf CAO’s, waaronder die van de academische ziekenhuizen (36.000 werknemers) en grafische media (55.000 werknemers) afspraken over het ontwikkelen van een persoonlijk ontwikkelingsplan (POP) dan wel -budget (POR).

Van der Kolk: „Doorbraak is een groot woord, maar gezien alle scepsis over dit onderwerp zijn we op de goede weg.” Hij riep de regering op ook een duit (20 miljoen euro om precies te zijn) in het zakje te doen. „Voor een POP of POR betalen werknemers niet zelf. Dat zou een sigaar uit eigen doos zijn.”