Ds. I. L. Zöld, werker onder Joden in de Hongaarse hoofdstad Budapest, zei dat in een videoboodschap die dinsdagmorgen onderdeel was van de Israëldag van de Gereformeerde Gemeenten. De jaarlijkse bijeenkomst in het kerkgebouw van Geldermalsen was ditmaal alleen online te volgen.

Bij de presentatie van het jubileumboek kwam ds. A. Schot, voorzitter van het deputaatschap, op de woorden van ds. Zöld terug: „Die ontroerden me. Het gaat niet om mensen; we moeten naar Boven kijken.”

De generale synode stelde in 1992 een commissie in die zich bezon op de taak van de kerk richting het Joodse volk. Die commissie werd in 1993 sectie van het zendingsdeputaatschap en in januari 1996 een zelfstandig deputaatschap. Het jubileumboek is er volgens ds. Schot gekomen „om te beschrijven wat de Heere gaf, hoe Hij harten neigde en liefde tot dit werk gaf. Het is geen succesverhaal, maar het is beschreven opdat we niet vergeten. Het moge ons klein maken wat de Heere ons gaf.”

Drijfveer

Aan de hand van Numeri 8:24 wees ds. Zöld erop dat Levieten vanaf hun vijfentwintigste jaar zouden „inkomen om den strijd te strijden in den dienst van de tent der samenkomst.” Zo wachten ook het deputaatschap wellicht nieuwe taken, zei hij. „We moeten doen wat de Heere ons vraagt te doen.”

„Ik geloof dat uw werk wordt gebruikt. Het wordt geleid door 1 Korinthe 9:16: Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig”, zei ds. A. Margulis uit Zhitomir (Oekraïne) in een videoboodschap.

Derde lockdown

Het werk ging in 2020 door, ondanks de beperkingen die de coronacrisis met zich meebracht. Ds. Zöld en zijn vrouw herstelden na een Covid-19-besmetting. „Een jaar geleden konden we ons niet voorstellen hoe ons leven zou veranderen”, zei de predikant. Tal van Joden kloppen juist nu bij hem aan met wezenlijke vragen.

Ds. M. L. Dekker, op verlof vanuit Nazareth, beschreef de gevolgen van de crisis in Israël. Het houden van samenkomsten is erdoor bemoeilijkt, het onderwijs aan de ambtsdragers ook. Nu is er een derde lockdown. „De mensen zijn aangeslagen. Israël leeft van het toerisme; nu zitten in een gezin soms beide ouders zonder werk. Bij ouderen uit onze gemeente die in Israël geen familieleden hebben, legden we voedselpakketten voor de deur neer. Bij zieken deden we bij de deur een gebed.”

Wat de toekomst betreft: „Zondag heb ik mogen preken over de Jood Simeon die, met de Joodse Messias in zijn armen, sprak over „een Licht tot verlichting der heidenen”, maar ook: „tot heerlijkheid van Uw volk Israël.” Dat ligt vast in de eeuwigheid. Dat heeft me veel troost gegeven. Het is niet altijd makkelijk; je zit in Nazareth alleen, zonder collega’s. Maar het Woord geeft kracht. De beloften voor het Joodse volk zullen vervuld worden.”

Kind uit het getto

Aan de Israëldag werkten een muziekgroepje en meisjeskoor uit Geldermalsen mee. B. A. van Dalfsen-Schot uit Ermelo vertelde het levensverhaal van een van de gemeenteleden in Nazareth, geboren in Budapest, zes weken nadat haar vader voor ‘werk’ naar Rusland was vertrokken. Hij keerde nooit terug. Haar moeder wel, na een verblijf in een concentratiekamp dat ze ternauwernood overleefde. Moeders verjaardagscadeau uit de kamptijd werd zorgvuldig bewaard: de woorden „De Heere is bij mij”, met een spijker gekerfd in een stuk hout.

De muur gebroken

In zijn openingswoord wees ds. Schot er vanuit Efeze 2:14 op dat Christus Jood en heiden één gemaakt heeft. „Er stond een dikke muur van scheiding, een muur van ceremoniën. Christus vervulde alle inzettingen van het Oude Verbond en heeft zo de middelmuur des afscheidsels gebroken. Christus kwam om vrede te brengen; vrede tot God Die wij de oorlog verklaard hebben, maar ook vrede tussen Jood en heiden.”

Ook de muur tussen God en ons moet gebroken worden, zei de Nunspeetse predikant. „De middelmuur van onze eigengerechtigheid. In Christus ligt vrede en gemeenschap voor ontdekte, uitgeledigde zondaren uit Jood en heiden.”