De Internationale Raad voor Onderzoek der Zee (ICES), de Wageningen Universiteit en het Belgische onderzoeksinstituut ILVO hebben positieve rapporten gepubliceerd over de pulsvisserij. Misschien hadden meer kotters mee kunnen doen, maar tegenstanders als de Partij voor de Dieren en de Franse actiegroep Bloom laten zich toch niet overtuigen. Die willen een einde aan alle bodemberoerende visserij.

Tegelijk zwijgen de activisten over de vele windmolenparken op de Noordzee. Daar zou eens onderzoek naar moeten worden gedaan. Bruinvissen gaan dood door het heien van palen, andere vissen hebben last van het geluid van draaiende wieken en vogels vliegen zich tegen die wieken te pletter.

Bodemberoering

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat bodemberoerende visserij, zoals met de traditionele boomkor, niet schadelijk is voor het leven in zee. De zee zelf zorgt namelijk ook voor bodemberoering. Met springtij zien wij zand van een diepte van 40 meter naar de oppervlakte komen. Ook stormen zorgen voor bodemberoering. En wat te denken van de zandzuigers die jaren achtereen grote hoeveelheden zand van de zeebodem halen.

In de jaren 90 werd de zogeheten scholbox ingesteld, een gebied van bijna 40.000 vierkante kilometer langs de Noordzeekust, vanaf Texel tot aan het noordelijkste puntje van Denemarken. Dat was altijd een heel visrijk gebied. Het moest een kraamkamer worden voor de schol: grotere boomkorkotters mochten er niet meer vissen. Maar niet lang na sluiting van de box is de vis weggetrokken. Er wordt hoegenaamd niets meer gevangen. Een drama.

Waar gevist wordt, komt de vis terug. Dat is onze ervaring. Plannen om beschermde Natura 2000 gebieden voor bodemberoerende visserij te sluiten, hebben geen enkel nut.

Bloom roept steeds dat de pulsvisserij in het nadeel is van kleinschalige vissers, die met staand want (netten die niet worden voortgesleept maar verankerd aan de bodem, red.) werken. Ook Nederlandse staandwantvissers klaagden vorig jaar dat ze minder tong vingen omdat pulskotters te dicht bij de kust zouden vissen. Er zijn toen afspraken gemaakt om een deel van het kustwater voor hen te reserveren. Zo’n overeenkomst hebben de Nederlandse pulsvissers ook gesloten met Engelse staandwantvissers. Achteraf hadden we dat misschien ook met de kleinschalige Belgische en Franse vissers moeten doen. Zelf denk ik dat we dit tij niet hadden kunnen keren.

Zeehonden

Zouden er geen andere oorzaken zijn voor de verminderde vangsten op de kust? Volgens zeehondenopvang Ecomare op Texel leven er alleen al in het Waddengebied 40.000 zeehonden. Een zeehond eet per dag gemiddeld 5 kilo vis. Voor de populatie op de Wadden is dat elke dag 200.000 kilo. Ter vergelijking: op 22 februari werd er in Vlissingen door een tiental vissersschepen na drieëneenhalve dag vissen 70.000 kilo vis aangevoerd.

In de jaren 70 is in Europa de visserijquotering ingevoerd. Landen kregen quota gebaseerd op historische vangsten. Nederland heeft op de Noordzee een aandeel van 70 procent. Voor tong, waar de meeste pulsvissers op vissen, is het Nederlandse quotum dit jaar 9439 ton. Frankrijk heeft maar 207 ton. Er zijn Nederlandse vissers die zo’n quotum op één schip hebben staan. Vandaar de afgunst van de Franse vissers.

De vissersvloot van Arnemuiden telt tien kotters, die alle tien de pulsvisserij beoefenen. Arnemuiden wordt door het aangekondigde verbod op de puls zwaar getroffen. En dan is er ook nog de brexit. Onze vloot vist 60 procent van de tijd in het Britse deel van de Noordzee. Als er geen deal komt tussen het VK en de EU, mogen we daar niet meer komen. Dan blijft er in de zuidelijke en centrale Noordzee zo weinig ruimte over om te vissen, dat er ongetwijfeld kotters zullen moeten stoppen omdat ze niet genoeg meer verdienen.

We zijn als pulsvissers dankbaar dat we in minister Carola Schouten een medestander hebben. Ook de bijna voltallige Tweede Kamer staat achter ons. Dat geeft ons toch een beetje moed.

De auteur woont in Arnemuiden en is mede-eigenaar van twee pulskotters.