Hij zei dat vrijdag in Utrecht tijdens de presentatie van een online peiling, uitgevoerd door de Interkerkelijke Commissie Geldwerving (ICG), naar de meerwaarde van lokale kerken voor kerkleden en voor de gemeenschap in de wijk. ”Naar elkaar omzien” en ”het verzorgen van inspirerende vieringen” scoorden in de peiling het hoogst.

Dr. De Reuver, scriba van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), zei dat het naar elkaar omzien –de kernbetekenis van pastoraat– een geweldige bijdrage van de kerk is aan de samenleving, waarin eenzaamheid een groot probleem is. „Pastoraat, gezien worden en omzien naar elkaar, is wezenlijk geloofsgemeenschap. We leven en geloven niet op onszelf, op een eilandje, los van anderen, maar hebben elkaar nodig en we vullen elkaar aan.”

Tegelijkertijd zag hij het gevaar dat de nieuwkomer vaak niet gezien wordt bij het koffiedrinken na de kerkdienst. „De meeste plaatselijke gemeenten geven toe dat een nieuwkomer daar vaak op zichzelf blijft staan met zijn kopje koffie of thee. Omzien, juist ook naar onbekenden, vreemden of andersdenkenden, gaat ons niet zo goed af.”

Bisschop dr. J. H. J. van den Hende van Rotterdam en voorzitter van de Nederlandse bisschoppenconferentie zei dat de enquête de meerwaarde van de kerk duidelijk in het vizier heeft gekregen. „We komen in de kerk om te bidden; daar ligt de vitaliteit van het geloof. Een inspirerende viering wil zeggen dat we mogen openstaan voor God, dat we ons laten leiden door Zijn Woord en de beleving van het sacrament.”

Maar dat betekent niet ontsnappen aan de wereld. „Ons bidden en vieren is nauw verbonden met ons leven en dat van de wereld. Naast de eredienst aan God is ook de concrete naastenliefde een eredienst die we aan God verschuldigd zijn. Kerkbalans draagt zo bij aan een betere balans in onze samenleving.”

Rode draad

Drs. J. Schinkelshoek, lid van de Raad voor de Plaatselijke Geldwerving in de PKN, had in zijn kerk in Scheveningen een kleine steekproef over de meerwaarde van de kerk gedaan. Het viel hem op dat de antwoorden sterk uiteenliepen. Ze hadden onder meer te maken met de kerkgang, de preek, de sfeer, de liturgie. „Toch is er een gemeenschappelijke deler, een rode draad. Dat is een gevoel van ontvankelijkheid, misschien wel afhankelijkheid. Je bent niet alleen, je staat er niet alleen voor. En dat verplicht tot er ook voor anderen zijn.”