Rotonde

Misschien herken je het gevoel wel. Je zit als passagier naast de bestuurder van een personenauto. Natuurlijk vertrouw je de chauffeur volledig, maar ongemerkt ben je toch aan het mee(be)sturen.

15 June 2017 11:58Gewijzigd op 17 November 2020 01:53
beeld RD
beeld RD

In gedachten stippel je zelf de route al uit, kijk je bij een kruising toch even naar links en naar rechts en betrap je jezelf erop dat je voet af en toe naar het afwezige rempedaal beweegt.

Samen rijden jullie een rotonde op. In gedachten neem jij de tweede afslag al. Plotseling overvalt je een vreemd gevoel. De bestuurder neemt direct de eerste afslag naar rechts. In je hoofd ga je rechtdoor. In werkelijkheid sla je rechtsaf. Dat voelt oncomfortabel.

Het wordt nog erger. Tot overmaat van ramp blijft de bestuurder bij de volgende rotonde alleen maar rondjes rijden. Je stelt je er al snel op in. Totdat de bestuurder opnieuw ineens de afslag neemt.

Deze voelt nog minder fijn dan de vorige keer. Ineens is het cirkelpatroon doorbroken. Elke vorm van voorspelbaarheid en grip is weg. Ongemerkt vreet dit aan je vertrouwen.

Allerlei emoties gaan door je heen. Boosheid. „Had je niet kunnen zeggen dat we zouden afslaan?”

Irritatie. „Waar is dat nou goed voor om af te slaan, we reden toch net zo fijn rondjes?”

Angst. „Wil je de volgende keer duidelijk aangeven hoe we rijden, anders rijd ik liever zelf.”

Aan de andere kant klinken soortgelijke reacties. „Had je gevraagd dan om te melden bij elke afslag?”

„Het is toch logisch dat we niet altijd op de rotonde blijven rijden, dat snapt toch iedereen?”

„Rij jij of rij ik? Ik ken deze route op m’n duimpje, want ik rijd hier elke dag. Maar als je liever zelf rijdt, vind ik dat prima. Wel ongezellig trouwens.”

Gelukkig bleek er op de achterbank ook nog een adviseur te zitten. Hij had het wonderlijke tafereel gadegeslagen. Telkens ontstond er bij iedere afslag wat wrijving en emoties, zo constateerde hij. Zeker als er een iets langduriger patroon doorbroken werd.

Zou het verlaten van de comfortzone de oorzaak zijn? Dit had hij in zijn adviespraktijk al veel meegemaakt.

Eigenlijk heeft iedereen daar wel last van. De een meer dan de ander. Een kind dat na de zomervakantie naar een nieuwe juf of meester gaat, een verhuizing, een andere baan.

Bij de derde rotonde gaf hij in een notendop wat adviezen:

Blijf met elkaar in gesprek over de route en elkaars verwachtingen.

Volg niet alleen je eigen route en blijf niet te lang rondjes draaien.

Zie een plotselinge afslag als een kans om samen een prachtige nieuwe route te ontdekken. beeld RD

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer