„Offert offeranden der gerechtigheid en vertrouwt op de Heere.”

„En hoop op de Heere”, zo luidt het vervolg van de tekst. Een andere lezing zegt: „En vertrouw op de Heere.” Want hij die door een rechtvaardige levenshouding een genadig en welwillend God verkregen heeft, die heeft een almachtig bondgenootschap en een onoverwinbare hulp en veel kracht daarvandaan.

Hebt u gezien dat de vrucht van het offer bij de deur staat? Hebt u gezien, hoe de schatkamer meteen uitpuilt van al die goede dingen? Want hij die God als Bondgenoot heeft, wie zal hij verder vrezen? Niemand!

Ook dit is een deugd, die niet gering is, bij Hem gerust te zijn en op Hem te vertrouwen. Samen met de rechtvaardigheid eist Hij ook deze deugd van ons, dat wij op Hem vertrouwen en op Hem hopen en op niets van de dingen van ons dagelijks leven ons vertrouwen stellen, maar onszelf van alles losmaken en –in het vertrouwen op Hem– ons hele denken in Hem verankeren. Immers, de zaken van het huidige leven lijken op dromen en schaduwen, maar ze zijn nog zwakker dan deze beelden, omdat ze tegelijk verschijnen en wegvliegen en zelfs wanneer ze er zijn veel verwarring teweegbrengen, bij hen die ze hebben. Maar de hoop op God is onsterfelijk, onwrikbaar, onbeweegbaar, aan geen verandering onderhevig, schenkt in alle opzichten veiligheid en maakt hem onoverwinbaar, die deze hoop zorgvuldig en met een passende houding gebruikt.

Johannes Chrysostomus, priester in Antiochië (”Homiliën”, ca. 390)