„Waarop stellen we ons vertrouwen?” vroeg de president van het Belhaven College in de Verenigde Staten de ruim 1500 verzamelde conferentiegangers. „Op de wind of op de motor?” Als het gaat om de zaken waarmee Lausanne III zich bezighoudt, dienen we te vertrouwen op de wind van God, luidde zijn antwoord. „Waar die ons ook heenvoert. De wind van God zal ons nooit teleurstellen.”

We maken allemaal motorboten, zei dr. Parrott. „We maken plannen, modellen, noem het maar op. Maar verlaat uw motorboot en ga zeilen op de wind van God. Hoe die ook waait. Want dán zullen er grote dingen gebeuren. Een storm, een orkaan begint vaak klein. En zomaar, ineens, is er een orkaan. En zomaar, ineens, is die ook weer verdwenen. God heeft ook nu nog de controle over de wind. De wind van de Heilige Geest, die waaide op de pinksterdag, waaide in 1974 in Lausanne weer, en kan ook tijdens het 2004 Forum weer gaan waaien. Mijn enige wens voor de komende dagen is dat we de wind van God zullen opvangen.”

De opening van het wereldevangelisatiecongres in de Thaise badplaats Pattaya -waar christelijke theologen, voorgangers, docenten en evangelisten uit zo’n 130 landen nadenken over de uitdagingen en de obstakels op het terrein van zending en evangelisatie- was met tal van Thaise elementen omlijst. Een Thais orkest, Thaise christelijke schoolkoren, Thaise danseressen en een Thais openingsdiner. Niettemin droeg het geheel, in de megaconferentiezaal, een onmiskenbaar Amerikaans karakter.

Robyn Claydon, voorzitster van het programmacomité, verrichtte de officiële openingshandeling door naar Thais gebruik een bloemenlint door te knippen en drie slagen op een gong te geven. „Praise and worship” volgden.

Claydon introduceerde ook dr. John Azumah, leider van de taakgroep ”Begrijpen van en werken onder moslims”. Azumah, geboren in een dorp in Noord-Ghana, groeide op in een moslimgezin. „Mijn vader had vier vrouwen, mijn moeder was de derde.” Op de middelbare school was John het mikpunt van spot. Na een reeks van „traumatiserende gebeurtenissen” besloot hij de school te verlaten. „Maar zover kwam het niet. Ik ontmoette op school een jonge man die me opving, die me op mijn gemak stelde. Nooit praatte hij met mij over Christus, maar ik wist dat hij een christen was. Uiteindelijk heb ik hem gevraagd: Mag ik een keer met je mee naar de kerk?”

Azumah werd christen, predikant in de Presbyteriaanse Kerk en behaalde zijn doctorsgraad. Op dit moment zet hij zich onder meer in voor de oprichting van een Centrum voor de Bestudering van de Islam en de Relaties tussen Christenen en Moslims in Ghana.

Claydon: „Uit zijn levensverhaal blijkt wel duidelijk dat Gods hand over hem was.”