Een ander bewijs dat er massaal geprotesteerd wordt tegen racisme is de beeldenstorm die momenteel door sommige Amerikaanse steden raast en waarvan de uitlopers Europa bereiken. Historische ‘helden’ van wie de herinnering levend wordt gehouden door graniet of brons worden van hun sokkel getrokken. Hun koloniale heerszucht of hun verdediging van de slavernij roept nu afkeer op. Daarom moeten zij uit het publieke domein verdwijnen.

Wie probeert op enige afstand naar deze golf van protest te kijken, constateert dat in een aantal gevallen de protestacties worden aangejaagd door mensen die het om meer gaat dan het uitbannen van racisme. Er zijn actievoerders die niet demonstreren uit afkeer van de blanke suprematie, maar die een weerzin hebben tegen welke vorm van gezag dan ook. Uit reacties van de zwarte gemeenschap in Amerika blijkt dat lang niet alle Afro-Amerikanen gelukkig zijn met deze support.

Het feit dat anarchisten en relschoppers de demonstraties aangrijpen om chaos te organiseren mag echter geen reden zijn om de oren en ogen dicht te doen voor de reële verlangens van de niet-blanke groepen. Velen dragen een ernstig trauma mee van discriminatie en miskenning. Dat trekt diepe sporen die generaties lang hun gedrag bepalen.

Het is onmenselijk om daaraan voorbij te gaan en te beweren dat het allemaal wel meevalt of, erger, dat deze minderheidsgroepen hun achterstelling aan zichzelf te danken hebben. Witte Europeanen en Amerikanen hebben een historische schuld en verantwoordelijkheid jegens zwarten.

Die schuld ligt er ook voor christenen. Zeker, kerken hebben zich in het verleden bekommerd om de zwarte volken. Het zendingswerk dat ze deden en doen ging samen met hulpbetoon op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs en economische ontwikkeling. Christenen waren begaan met de volken in Afrika.

Toch is het goed als kerken en christenen zich afvragen of zij persoonlijk en als groep hun niet-blanke medemensen werkelijk als gelijkwaardig hebben aanvaard.

Elkaar als gelijke schepselen aanvaarden. Dat is wel de Bijbelse lijn. Daar gaat het bij de herschepping naartoe: volstrekte gelijkwaardigheid. In Christus is immers geen onderscheid tussen Griek en Jood, barbaar en Scyth, dienstknecht en vrije (Kolossenzen 3:11). Ieder die weet dat er straks op de nieuwe aarde volstrekte gelijkwaardigheid zal zijn, beseft dat racisme in onze samenleving tegen de Bijbelse norm ingaat.