„Na de ingreep aan mijn linkerhand kon ik mijzelf aardig redden”, vertelt ze. „Ik ben echter rechtshandig en dat gaat problemen geven. Ik zie het niet zitten om naar het toilet te gaan”, zegt ze. Het lukte haar destijds wel om met haar rechterhand te doen wat nodig was in het kader van de gebruikelijke toilethygiëne. Met haar linkerhand ziet ze dit echter absoluut niet zitten. „Daarom stel ik de operatie maar uit, hoewel ik veel pijn heb.” Haar stem klinkt verdrietig.

Darmziekte

Een paar dagen later zitten we tegenover elkaar. Terwijl haar dochter thee zet, doet mevrouw haar verhaal. Ze heeft last van haar gewrichten zodat ze niet optimaal kan bewegen. Dit is niet het enige waar ze mee te maken heeft. Ze kampt ook met een zeldzame darmziekte, waardoor ze op de meest onverwachte momenten diarree krijgt. Op de noodzakelijke bezoeken aan de maag-darm-leverarts arts na, komt ze bijna de deur niet uit.

„Ik durf gewoon niet weg”, vertelt ze. „En daarom weet ik na de operatie niet hoe het moet. Ik zie ertegen op om mij te laten helpen door de thuiszorg, want het toiletbezoek kan ik vaak niet uitstellen.”

Al snel zie ik dat zij mede door de stijfheid in haar linkerschouder de gewenste handelingen niet met haar linkerhand kan uitvoeren. Een spoel- en föhninstallatie zou een goede oplossing zijn. Deze voorziening kan op de bestaande toiletpot worden bevestigd. Met één druk op de knop wordt het onderlichaam dan schoongespoeld en zelfs drooggeblazen.

WMO

Een dergelijke voorziening wordt, indien noodzakelijk, verstrekt op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO); dat gebeurt echter alleen als de noodzaak hiervan langdurig is. Bij een operatie aan een hand voorziet de WMO niet in het verstrekken van een spoel- en föhninstallatie.

Koortsachtig denk ik na. Enigszins bescheiden vraag ik of zij als ze naar het toilet is geweest, ook last heeft van haar huid.

„Heel erg”, zegt ze. „Hoewel ik vochtig toiletpapier gebruik, blijft het pijnlijk.”

Mail

Hoewel het duidelijk is dat mijn cliënt in het dagelijks leven veel hinder ondervindt door de darmaandoening, biedt dit gegeven in dit geval mogelijkheden. De chronische darmziekte met daardoor een kwetsbare huid, biedt mij voldoende grond om aan te kloppen bij het WMO-loket van de gemeente. Ik bespreek het met mijn cliënte en ze is zichtbaar opgelucht.

Nog dezelfde dag doe ik een melding bij de WMO. Enkele weken later laat de WMO-consulent weten dat ze mijn cliënt heeft bezocht en dat de gevraagde voorziening wordt toegekend. De leverancier is echter druk en ze denkt niet dat het op tijd is gerealiseerd. Enige maanden later krijg ik een mailtje van de cliënt waarin ze hartelijk bedankt voor de geboden hulp.

„Hoewel ik van het bestaan ervan niet wist, heeft de spoel- en föhninstallatie mijn leven positief veranderd. Op de dag van de operatie werd hij geleverd. Een beter moment had niet gekund!”

Artsen en zorgverleners over hun werk. Vandaag Nisette Huisman, ergotherapeut