„Waartoe zoudt gij meer geslagen worden?”

De Heere maakt het hart oprecht voor Hem. Hij maakt ons beschaamd over onze onoprechtheid van hart tegenover Hem en tegenover de Zoon van Zijn liefde. Dit is geen gemakkelijk proces. Deze oefening is hard en pijnlijk. Het hart bloedt erbij. Toch moet het doorgaan. Geen deel van het hart kan gespaard worden. Het houdt niet op, totdat het hart gewonnen is. Als de Kastijder Zijn hand zou laten rusten voordat dit bereikt is, wat zou Zijn liefde dan betekenen? Niet meer dan een arm en dwaas gevoel. Hij wist dit toen Hij zei: „Laat hen varen” (Mattheüs 15:14). En het was het laatste wat Zijn liefde besloot te doen, nadat alle andere mogelijkheden waren stukgelopen.

Een van de scherpste en pijnlijkste woorden die Hij ooit tot Israël gesproken heeft, was: „Waartoe zoudt gij meer geslagen worden?” (Jesaja 1:5a). Laten we hieraan denken en niet opgeven, ook al bloedt ons hart al lang. Laten we eraan denken en laten we proberen de tijd van ons verdriet te bekorten door het met blijdschap eens te worden met Zijn plan om ons hele hart in bezit te nemen. We hoeven het niet met tegenzin te geven. Hij heeft „een goede maat” om ons terug te geven. Zijn liefde zal des te zoeter smaken; zij zal blijven en ons voor eeuwig voldoening geven.

Horatius Bonar, predikant te Edinburgh (”Vaderlijke kastijding”, 1847)