Tijdens het telefonische interview zit hij, samen met zijn vrouw, achter zijn bureau op zijn studeerkamer, omringd door boeken en foto’s van gezinsleden. Hij kijkt uit op een gesloten basisschool. Aan de muur voor hem hangt een reproductie van een schilderij van de Spaanse kunstschilder Francisco de Zurbarán (1598-1664) met de kruisiging. „De voorstelling is sober en levensecht, maar toch niet bloederig. Er spreekt iets van wanhoop uit de omhoog geheven ogen van Jezus: „Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Het geeft mij, elke keer als ik kijk, de troost dat God mij niet verlaat.”

Ds. Van der Velden, die na zijn emeritaat kunstgeschiedenis gestudeerd heeft, voelt zich aangetrokken tot de religieuze schilderijen van met name Rembrandt en de Spaanse schilders uit de tijd van de Contrareformatie. „Zij hebben op ontroerende wijze het lijden van Jezus afgebeeld.”

De domineeszoon zegt dat Christus meer en meer het middelpunt van zijn leven geworden is en dat nog steeds wordt en dat dit in zijn preken te merken is. Hij preekte tot voor kort nog regelmatig. Het is minder geworden door de coronacrisis, omdat hij tot de risicogroep behoort. Zijn laatste preek hield hij in februari, in IJsselmuiden, over de struikelblokken in Lukas 17.

Ds. Van der Velden: „Er zijn veel struikelblokken in het leven. Je kunt je afvragen of je wel zalig wordt, of je het als christen wel volhoudt, of je de ander wel kunt vergeven, of je een rouwproces wel doorkomt. Het kán, in de kracht van God. Het kan als je dicht bij de Heere Jezus leeft. Jezus geeft kracht”

Op 19 april preekte hij ter gelegenheid van zijn jubileum in de hervormde gemeente van Lopikerkapel, zijn eerste gemeente. Organist was Kees den Hartog, die vijftig jaar geleden tijdens zijn intrede ook het orgel bespeelde. De preek ging over 1 Korinthe 15:20: „Maar nu, Christus ís opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn.” Ds. Van der Velden: „Paulus beschrijft de opstanding van Christus als een nieuwe werkelijkheid, de werkelijkheid van de opgestane Heere. Hij geeft aan zondaren vergeving van zonden, herstel van het leven en zicht op het eeuwige leven.”

De predikant en zijn vrouw hebben al een tekst uitgezocht die op hun rouwkaart moet komen te staan, een tekst over „de toekomst die aanstaande is.” Hij vindt dat niet vreemd. „De aartsvaders troffen ook schikkingen toen ze gingen sterven. Jakob zegende zijn zonen en Jozef zei dat men zijn beenderen later moest meenemen naar Kanaän.”

Hij vindt het belangrijk dat christenen, als het kan, op tijd nadenken over hun dood en dingen vastleggen. „Het komt tegenwoordig steeds meer voor dat de kinderen en kleinkinderen niets met het christelijk geloof hebben en dat ze een eigen invulling willen geven aan de rouwplechtigheid, die vaak een dank- of herdenkingsdienst genoemd wordt. De rouwdienst hoort een dienst van Woord en gebed te zijn. Niet de overledene dient in het middelpunt te staan, maar Christus. Dat betekent overigens niet dat er geen persoonlijke noties aan de orde mogen komen. Het is fijn als er op tijd overleg is met de predikant, zodat er voorafgaand aan de plechtigheid duidelijkheid is.”

In de loop van zijn leven is niet alleen de Persoon van Jezus steeds meer voor ds. Van der Velden gaan betekenen, maar ook het volk Israël. „Sinds ik een reis naar Israël gemaakt heb, is mijn betrokkenheid op Israël gegroeid.Inmiddels heb ik meer dan tien reizen naar Israël gemaakt, waarvan een aantal samen met gemeenteleden, en Ik ben me steeds meer bewust geworden van de plaats van Israël.”

Ook hierin heeft Christus een centrale plaats. „Op het kruis stond dat Jezus de Koning van de Joden was. Dat was Hij en dat is Hij nog steeds. Hij is de Heiland van het Joodse volk en van de wereld. Hij blijft altijd verbonden met Zijn volk. Eenmaal komt Hij terug op de Olijfberg. Vanuit het nieuwe Jeruzalem zal Hij als Koning heersen over Zijn gekomen Koninkrijk. Ik heb een verlangen om bij Hem te zijn.”

Ds. J. A. van der Velden

Johannes Albert van der Velden werd geboren in 1942 in Nieuwland (Z-H). Hij studeerde theologie in Utrecht en werd in 1970 hervormd predikant te Lopikerkapel. Daarna stond hij in Reeuwijk (1974) en IJsselmuiden-Grafhorst (1980). Hij ging in 2005 met emeritaat. Na zijn emeritaat deed hij tot 2014 pastoraal werk in de hervormde gemeente van Kampen, Daarna, tot heden, deed tot heden in IJsselmuiden. Ds. Van der Velden was van 2002-2009 bestuurslid van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) en van 2003-2013 van het Centrum voor Israëlstudies (CIS). Van 1973-1980 gaf hij les aan de Reformatorische Bijbelschool (later De Wittenberg) te Zeist en van 1980-1990 aan de stichting Reformatorische Leergangen in Zwolle. Het echtpaar Van der Velden woont in IJsselmuiden en heeft drie kinderen en negen kleinkinderen.