Muller stond begin jaren 70 als directeur van de inrichting Dennendal, later Nieuw-Dennendal, centraal in het Dennendalconflict dat van 1971 tot 1974 duurde. De psycholoog pleitte voor volledige acceptatie en gelijkwaardigheid van mensen met een verstandelijke beperking. Muller wilde een zogenoemd ‘verdunningsexperiment’ doorvoeren, waarbij verstandelijke gehandicapten te midden van andere burgers konden leven. Dit leidde tussen felle controverse tussen voor- en tegenstanders.

Op 3 juli 1974 werd in de inrichting Dennendal het paviljoen Lorentz ontruimd, de medewerkers werden gearresteerd, honderden bezetters en sympathiserende ouders op straat gezet, de verstandelijk-gehandicapten met bussen naar een andere instelling afgevoerd.

Inmiddels is in vrijwel alle zorgsectoren ‘vermaatschappelijking’ inmiddels uitgegroeid tot een steutelwoord in het beleid en worden mensen met een verstandelijke beperking niet meer apart gezet.