„Daarom, komende in de wereld, zegt Hij: Slachtoffer en offerande hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij het lichaam toebereid.”

God, Die zulke beloften deed eer Jezus stierf en Zijn lijden zo hoog schatte, zal dat lijden niet verachten nu het een voldongen feit is. De kracht van het bloed van Christus wordt afgebeeld in de offeranden die vanouds geofferd werden. Vanaf het begin der wereld werden offers gebracht (Genesis 4:3-4). Deze praktijk werd vierduizend jaar lang voortgezet in de kerk. Er waren dagelijkse offers, offers voor de sabbat, voor het begin van de maanden, en jaarlijkse offers. Er waren brandoffers, schuldoffers, zondoffers, vredeoffers, vrijwillige offers en geloften. Een groot aantal dieren werd voor God geofferd – 22.000 ossen en 120.000 schapen, alleen al ter inwijding van de tempel. Het waren allemaal afschaduwingen van Christus. Deze offers konden de zonde niet uitwissen, „want het is onmogelijk, dat het bloed van stieren en bokken de zonden wegneemt” (Hebreeën 10:4). God beschouwt ze niet anders dan ze waren: typen van Christus. „Waarom Hij ook, wanneer Hij in de wereld komt, zegt: Slachtoffer en offerande hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij het lichaam toebereid.” Het oogmerk van deze offers was om de dood van Jezus Christus voor te stellen, om de wereld over de dood van Christus te onderwijzen. Om de dood van Jezus Christus onder de aandacht te brengen en er telkens aan te herinneren. Zo werden de kinderen van God voortdurend geoefend in het geloof in Hem.

Salomon Stoddard, predikant te Boston (”Showing the Virtue of Christ’s blood”, 1717)