De werkgroep Ambt heeft twee stellingen geformuleerd, waarover de synodeleden in gesprek gaan:

(1) Het onderscheid tussen het ambt van predikant en dat van ouderling of diaken is van groot belang voor een gezonde ambtsvisie

(2) Elke gemeente heeft recht op een voorganger die bevoegd is Woord en sacramenten te bedienen

Ds. M. G. G. Pettinga (Monnickendam) wijst in dit verband een „piketpaaltje” aan. „Ik wil de werkgroep meegeven de wacht te houden bij gedegen opleiding voor predikanten, waarbij ook hoort kennis van de talen van de Heilige Schriften.” Ds. L. G. Bos (Krimpen aan den IJssel) vindt dat het júíst voor pioniersplekken van groot belang is dat voorgangers goed zijn opgeleid.

Ds. J. van Essen (Zetten) beaamt dat iedere gemeente het recht heeft dat het Woord daar verkondigd wordt en de sacramenten daar bediend worden. „Maar moet dat door een eigen voorganger gedaan worden? En heb je het recht daartoe, alsof je dat kunt opeisen?”

Ouderling G. van Tol (Rouveen) vindt het belangrijk dat de verschillende taken van de ambtsdragers worden onderscheiden. In aansluiting op ds. A. H. Wöhle (adviseur evangelisch-lutherse synode) stelde hij dat het beter is om te spreken dat het hebben van een voorganger niet zozeer een recht is van een gemeente, maar een plicht van de kerk.”

Ds. T. J. Oldenhuis (Ev.-altreformierte Kirche) verwijst naar een oude regeling waarin predikanten uit de ring bij toerbeurt voorgingen in vacante gemeenten. „Kan dat niet weer worden ingevoerd?”

Prof. Koffeman wijst er in zijn reactie op dat sommige vragen en opmerkingen, waaronder die over de opleiding van predikanten, eerder gaan over de consequenties van de ambtsvisie die nog moet worden geformuleerd. „Of een academische opleiding onder alle omstandigheden een eis is en of dat bepalend is voor het predikant kunnen zijn, valt te betwijfelen. Anders zouden we miljoenen voorgangers in de christelijke wereld geringschatten.”