„Zijt niet traag in het benaarstigen. Zijt vurig van geest. Dient de Heere.”

Meester Haarklover noemt men zulken die het paard achter de wagen spannen. Dat alles, zeg ik, komt daardoor dat men Gods Woord zo lichtvaardig leest of aanhoort, zonder de nodige schroom, ootmoed en vlijt.

Zulke duivelse aanvechtingen heb ik dikwijls bij mijzelf ook voelen opkomen en nog kan ik mij er vandaag de dag nauwelijks voldoende voor hoeden en bewaren. Ik beken dat eerlijk, om daarmee tot voorbeeld te strekken aan allen die zich in deze willen laten leiden. Want zie, al ben ik dan ook een oude doctor en prediker, die zeker zo goed thuis is, althans behoort te zijn, in de Schrift als al die drogredenaars, toch moet ik als een kind worden en alle dagen ’s morgens vroeg voor mijzelf opzeggen het Onze Vader, de Tien Geboden, de geloofsartikelen en wat ik verder voor geliefde psalmen en spreuken nemen wil. Dus precies zoals men tegenwoordig deze goede gewoonte de kinderen bijbrengt.

Hoewel ik bovendien dagelijks met de Schrift moet omgaan en met de duivel moet strijden, toch mag ik in mijn hart nimmer zeggen: „Het Onze Vader is oud; u kent de Tien Geboden wel; u kent ook de Geloofsartikelen…” Nee, ik leer in deze nog alle dagen en blijf een leerling van de catechismus en ik merk ook dat het mij wezenlijk helpt, terwijl ik dat nu ook uit eigen ervaring kan zeggen.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg (”Uitleg van Psalm 117”, 1518)