Volgens de hoogleraar systematische theologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam staat de waarheid onder druk in de huidige tijd. „We verkeren op een breukvlak in de tijd waarin we ons bevinden. Het is crisis in de wereldpolitiek, in de kerk, in je eigen leven en in relaties. We leven in gebrokenheid. Wat is waarheid, waar is de trouw, waar is oprechtheid?” Ook het eigen hart kan wankelmoedig zijn, stelde hij. „Soms kan het een vraag zijn waar het houvast is.”

Prof. Van den Belt sprak over ”Vasthouden aan de gezonde leer”, naar aanleiding van het jaarthema van de vrouwenbond: ”Hou(d) vast”. Waarheid en houvast hebben volgens de hoogleraar alles met elkaar te maken. „Als er geen houvast is, is er geen waarheid meer.”

Paulus schrijft aan zijn geestelijke zoon Timotheüs dat hij moet blijven bij wat hij geleerd heeft. „Die leer is: door de Schrift heen kruipen. Timotheüs kent vanaf zijn kinderjaren de Schriften die de kracht hebben om wijs te maken tot zaligheid. Het geloof van zijn oma Loïs en zijn moeder Eunice hebben een blijvend stempel op zijn leven gedrukt”, aldus prof. Van den Belt.

Paulus draagt aan Timotheüs zijn ambtelijk gezag over. „Hij schrijft dat in de laatste dagen er zware tijden zullen aanbreken, waarin de mensen vooral zichzelf zullen liefhebben en waarin zij de gezonde leer niet zullen verdragen. Timotheüs kan ervan op aan dat het Woord dat hij als leidraad moet hanteren, betrouwbaar en krachtig is.”

Dat Woord is door God doorademd en daarom is diepe eerbied voor de Bijbel zo belangrijk, zei prof. Van den Belt in het vervolg van zijn lezing. „Paulus maakt zijn advies aan Timotheüs concreet door vier aspecten van de Bijbelse leer te noemen. Zo moeten de gemeenten onderwezen worden, want zonder basiskennis van de Schrift krijgt het geloof immers geen vastigheid. Vervolgens is de Schrift ook nuttig tot weerlegging.”

En, zei de hoogleraar, de Schrift is nuttig tot verbetering en tevens voor de opvoeding. Er moet geoefend worden, zodat de gemeente thuis raakt in het Woord van God en dat kan worden doorgegeven aan de volgende generatie.

Bloedband

Als familie ben je met elkaar verbonden door een bloedband, stelde ds. J. J. ten Brinke, hervormd predikant te Oud-Beijerland, in de middagbijeenkomst. Dat geldt ook voor de gemeente, waarin het bloed van Jezus Christus aan elkaar verbindt. „Die bloedband is kenmerkend voor de gemeente van Christus en wordt beoefend door het geloof. Die geloofsband, gelegd door de Heilige Geest, is voor ieder die het verzoenend bloed van de Heere Jezus heeft leren benodigen. Daarin ligt ten diepste het houvast dat er in een mensenleven kan zijn.”

Vasthouden aan een gelovig leven betekent niet dat iemand zichzelf vasthoudt, maar dat hij vastgehouden wordt, zo zette de predikant uiteen. „Gelovig leven is wat je leven als christen stempelt. Je kent een gelovig leven, of je bent geen christen. Vasthouden aan een gelovig leven is een leven van toewijding, toegewijd aan de Heere.”

Een toegewijd leven is een leven waarin ik mijzelf over heb voor de roeping waarin God mij stelt, aldus ds. Ten Brinke. „Een toegewijd leven is ook toegewijd zijn als vrouw voor het gezin en aan uw man als ambtsdrager. Het geeft ook het verlangen toegewijd te zijn aan de nauwe kring om je heen, aan de gemeente waarin je een plaats kreeg en aan de mensen die God op je weg brengt.”

Sovjetregime

Op de bondsdag droeg mevrouw H. J. van Lingen-Bos uit Papendrecht een gedicht voor met als titel ”Mijn troost”. Katja Ploeg-Vinogradskaya uit Genemuiden vertelde haar levensverhaal uit de tijd van het Sovjetregime. Harm Hoeve en Arjan Post verzorgden muzikale intermezzo’s.

Lees ook

Houd als christenvrouw vast aan een toegewijd leven